Τον καημό της για την αφροντισιά του ΣΥΡΙΖΑ «να καταλάβει και την εξουσία, πέραν της Κυβέρνησης» φρόντισε να επικοινωνεί τα προηγούμενα χρόνια η Περιστέρα τ’ Μπαζιάνα απ΄τ΄Σουφάδις (κατά κόσμον Μπέτυ Μπαζιάνα) και να τονίζει τον επείγοντα χαρακτήρα που χρειάζεται να έχει (σε μια δεύτερη φορά αριστερά κυβέρνηση) μια ανάλογη προτεραιότητα, αλλά όπως φαίνεται «το βαθύ κράτος ΣΥΡΙΖΑ» υπάρχει, βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία και έχει εμπλακεί ευθέως στην προεκλογική περίοδο.
Του Χρήστου Υφαντή
Η υπόθεση «ΣΔΟΕ-Σοφία Νικολάου» είναι το τελευταίο επεισόδιο μιας σειράς «αποκαλύψεων» τις οποίες διαχειρίζεται ένα Τμήμα Τεκμηρίωσης του κόμματος με επικεφαλής τον πολυθρύλητο κ. Πολάκη, προς επίρρωση της γενικευμένης άποψης της Κουμουνδούρου «για τις γαλάζιες ακρίδες που έχει επιπέσει στο κράτος και ροκανίζουν».
Που θα καταλήξει η υπόθεση αυτή σχετικά με την υποψηφιότητα της κας Νικολάου είναι, προς το παρόν, άδηλο, ολίγον δυσκοίλια δείχνει η συμμετοχή της στα ψηφοδέλτια, θα αποφασίσει στο τέλος ο Κυριάκος Μητσοτάκης που πολύ δύσκολα θα δεχθεί την παραμικρή αμφισβητούμενη ηθικά υποψηφιότητα, άλλους «Πάτσηδες» δεν σηκώνει ο οργανισμός του και δεν δείχνει διατεθειμένος να κάνει πίσω για κανένα λόγο.
Το σημαντικό στην ιστορία είναι άλλο: προκύπτει, εκ του αποτελέσματος όπως λένε, μια ευχέρεια της υπό τον κ. Πολάκη Επιτροπής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «να τεκμηριώνει» υποθέσεις και να δημιουργεί ρήγματα στην κυβερνητική εικόνα για δραστηριότητες κυβερνητικών ή κομματικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας στις οποίες εμπλέκεται «το βαθύ κράτος», από ΕΥΠ έως ΑΑΔΕ, ευχέρεια η οποία δεν μπορεί διαφορετικά να εξηγηθεί παρά ως « συναλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ με ένα τμήμα του βαθέως κράτους, το οποίο έλκεται από την βενεζουελανή εκδοχή της δημοκρατίας ή εξακολουθεί να ομνύει στον νεοσταλινισμό και στην κεκαλυμμένη δικτατορία του προλεταριάτου στην σύγχρονη εκδοχή της».
Στην ουσία, πρόκειται για μια «συνεργασία» μεταξύ της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον κ. Τσίπρα και την παρέα του, με τις κομματικές δυνάμεις ή τις ευθέως επηρεαζόμενες από την Κουμουνδούρου, που εμφιλοχωρούν στον κρατικό μηχανισμό και, είτε αισθάνονται κομματική υποχρέωση «να δώσουν» διάφορες υποθέσεις προς εκλογική αξιοποίηση, σε μια επίδειξη κομματικής νομιμοφροσύνης και συνδικαλιστικού ενθουσιασμού, είτε διευκολύνουν εκ των υστέρων την τεκμηρίωση φημών ή διαδόσεων ή ψιθύρων για τους κακούς δεξιούς που λυμαίνονται το κράτος κ.λ.π.
Αυτές τις ομάδες ενίσχυσης της κομματικής δραστηριότητας στις αποκαλύψεις τις βρήκε και τις αγκάλιασε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν «προδομένες» από τον Γιωργάκη Παπανδρέου και το Καστελόριζο και σφόδρα αντίθετες με την «προδοτική» λογική Βαγγέλη Βενιζέλου, τον καιρό των μνημονίων» ξέφυγαν από την στενή κομματική επιτήρηση της Χαριλάου Τρικούπη και μετατράπηκαν σε συνδικαλιστές «ελευθέρας βοσκής», το μάντρωμα στην Κουμουνδούρου ήταν η πιο φυσιολογική εξέλιξη, εκτός των άλλων εγγυούνταν και την συνέχιση της σίτισης στο πρυτανείο και στην απομύζηση του κρατικού κορβανά, όπως για χρόνια τους διευκόλυνε το «κανονικό ΠΑΣΟΚ» να κάνουν και να περνάνε ζωή και κότα συνδικαλιζόμενοι «υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων».
Δεν είναι περίεργο που στις μέρες που διανύουμε και με τις Eκλογές ante portas η συνεργασία αυτή δουλεύει πυρετωδώς για να εξυπηρετήσει το βασικό αφήγημα της Κουμουνδούρου «για τις γαλάζιες ακρίδες», το γεγονός πως μέχρι σήμερα τα αποτελέσματα είναι πενιχρά και στην ουσία ούτε γρατζουνίζουν καν τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν σημαίνει πως στο μέλλον δεν μπορεί να προκύψουν σημαντικότερες εξελίξεις ή και να κατασκευαστούν, η προεκλογική ένταση και ο αριστερός σκοπός που αγιάζει τα μέσα (και τους στόχους) είναι πολύ κακός σύμβουλος, αλλά τόσο γοητευτικός στο κυνήγι της καρέκλας.
Ότι το συγκεκριμένο τμήμα τεκμηρίωσης της Κουμουνδούρου έχει αναλάβει να το διακονεί, προς δόξαν του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος, ο κ. Πολάκης (ο και «κότα τρίλειρη και μακροπουπουλουτάτη» αποκληθείς δημοσίως από την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη) δεν είναι καθόλου άσχετο με την δημόσια εικόνα που φιλοτέχνησε τόσο καιρό ο «αψύς Κρητικός», αντίθετα ακόμη και η επαναστατική γυμναστική στην οποία επιδόθηκε επί δίωρο, σχετικά με το ψηφοδέλτιο Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί εδράζεται, όπως και οι απαιτήσεις του να συνδιαμορφώσει το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο, επειδή αυτός «δεν πουλάει φίλους και συνεργάτες» ( εννοείται σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα και τους υπόλοιπους της ηγετικής ομάδας).
Πως απαντάει σε αυτή την στενότατη και αγαστή συνεργασία του αγκυρωμένου στον κρατικό μηχανισμό βαθέως πασοκικού συνδικαλιστικού βραχίονα με την ομάδα Τσίπρα και πως αντιμετωπίζει τις διάφορες «αποκαλύψεις» η κυβέρνηση είναι φανερό: άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, η μπάλα στην εξέδρα, γενικόλογες αναφορές περί «δημοκρατίας και νομιμότητας» και όπου δεν την παίρνει αποκεφαλισμοί με ταχύτατες διαδικασίες, οι οποίοι ωφελούν (πόσο θα κριθεί στην κάλπη) την αντιπολίτευση και το αφήγημα της για την «άκαρδη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά του Μητσοτάκη» και «τα διάφορα κοράκια που λυμαίνονται το κράτος».
Βλέπετε, οι κανόνες λειτουργίας της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι εξαιρετικά περιοριστικοί σε πιθανές κυβερνητικές παρεμβάσεις «εκτός πλαισίου νομιμότητας», ορθώς είναι έτσι δομημένοι, για την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν υπάρχει εξωθεσμική αντιμετώπιση της βαριάς πασοκικής συνδικαλιστικής νομενκλατούρας και των υπολειμμάτων της που φαντασιώνονται την επάνοδο στην συνδιαχείριση της κυβέρνησης με τους «συνδικα-ληστές», όλα χρειάζεται να συμβούν θεσμικά και έτσι πρέπει να γίνει.
Το πολιτικό κεφάλαιο «Μητσοτάκης» δείχνει να επαρκεί ακόμη για να αντιμετωπιστούν ανάλογα φαινόμενα, αλλά δεν είναι ατελείωτο, ούτε μπορεί να καταναλώνεται σε διάφορες κομματικές ψιλοκονόμες «μεσαίων προς χαμηλά» στελεχών (αν συμβαίνουν).
Ηθικόν δίδαγμα: απεριόριστο, εξονυχιστικό και στην τελευταία λεπτομέρεια, ολοκληρωτικό, σκληρό και ανελέητο ξεψάχνισμα όχι μόνο των ψηφοδελτίων για τις εκλογές, αλλά και των προσώπων που μετά από αυτές θα «έρθουν» στον κρατικό μηχανισμό να στελεχώσουν υπηρεσίες και φορείς.
Δεν υπάρχει χώρος για λάθη, ούτε για τα ελάχιστα απέναντι στις «αριστερές ακρίδες» της Κουμουνδούρου και των συνεργαζόμενων μαζί της συνδικα-λησταράδων του παλαιού, του «κανονικού» ΠΑΣΟΚ και των αμαρτιών που κουβαλάνε.
