Αίθουσα ολομέλειας της βουλής. Μεσημέρι Παρασκευής. Στα υπουργικά έδρανα, κυβερνητικό στέλεχος που ανήκει στους Ανεξάρτητους Ελληνες έχει έντονο λεκτικό διάλογο με βουλευτές της ΝΔ. «Δεν συμφωνώ με την συμφωνία, δεν πρόκειται να την ψηφίσω ούτε εγώ ούτε το κόμμα μου», φωνάζει απευθυνόμενο στα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, το μέλος του υπουργικού συμβουλίου.
Φανταστείτε κάποιος να μην είχε οπτική επαφή του επεισοδίου, παρά μόνο ακουστική. Είναι σίγουρο πως θα θεωρούσε πως εκείνος που διαμαρτύρεται και επιμένει στην απόρριψη της συμφωνίας είναι βουλευτής της αντιπολίτευσης και σε καμία περίπτωση δε θα πήγαινε το μυαλό του πως πρόκειται για υπουργό της κυβέρνησης.
Τις τελευταίες ώρες στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας της ΝΔ παρατηρείται ένα έντονο κύμα πολιτικού σουρεαλισμού κυρίως στο στρατόπεδο του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου.
«Διαφωνούμε με την συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, αλλά στηρίζουμε την κυβέρνηση που την Κυριακή θα την υπογράψει», λένε τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του Π. Καμμένου, προσπαθώντας να ισορροπήσουν μεταξύ πολιτικής παραδοξότητας και πολιτικής επιβίωσης. Είναι σίγουρο πως βουλευτές των ΑΝΕΛ εύχονται η συμφωνία με τα Σκόπια να έρθει προς επικύρωση στο ελληνικό κοινοβούλιο μετά από πολλούς μήνες, ίσως και μετά τις εκλογές.
Όποια άποψη πάντως και αν έχει κάποιος για την συμφωνία, το δεδομένο είναι ένα: Όσοι βουλευτές και κυρίως αυτό αφορά στην κυβερνητική πλειοψηφία, απορρίψουν την πρόταση δυσπιστίας τότε θα έχουν πει ένα «ναι» στον Α. Τσίπρα να πάει στις Πρέσπες και να υπογράψει την Κυριακή με τον Ζ. Ζάεφ. Η συμφωνία είτε το θέλουν είτε όχι, θα φέρει και τη δική τους υπογραφή. Μία συμφωνία που πολύ πιθανόν να δημιουργεί μη αναστρέψιμες συνέπειες για τη χώρα.
Προς επίρρωσιν του παραπάνω ισχυρισμού, ας αναλογιστούμε το εξής: Στην περίπτωση που όλα κυλήσουν βάση του κυβερνητικού σχεδιασμού μπορεί να παρατηρηθεί ένα νέο παράδοξο που θα έχει όμως δυσμενείς διεθνείς συνέπειες για τη χώρα μας, εφόσον βεβαίως ο κυβερνητικός εταίρος επιμείνει στη θέση του περί καταψήφισης μέχρι τέλους.
Εάν τα Σκόπια κάνουν ακριβώς ό,τι λέει η συμφωνία κάνουν δημοψήφισμα, αν αλλάξουν το Σύνταγμά και το όνομά τους σε Βόρεια Μακεδονία, θα μπορεί άραγε μετά η ελληνική βουλή να απορρίψει αυτή τη συμφωνία, όπως επιμένουν οι ΑΝΕΛ; Θα μπορεί το κοινοβούλιο να πει στη γειτονική χώρα «κακώς αλλάξατε το Σύνταγμά σας», «κακώς αλλάξατε ο όνομά σας» και «τώρα πρέπει να τα ξανά-αλλάξετε» επειδή «η ελληνική βουλή το μετάνιωσε και δεν θέλει αυτή τη συμφωνία»;
Σκεφτείτε λοιπόν τότε τον Πάνο Καμμένο να λέει στον Α. Τσίπρα πως επιμένει στο όχι. Στην περίπτωση που δε θα συγκεντρώνεται η απαραίτητη πλειοψηφία, η Ελλάδα θα γίνει διεθνής «περίγελος», ζητώντας από τα Σκόπια να αλλάξουν ξανά το Σύνταγμά και το όνομά τους και να το ξανακάνουν ΠΓΔΜ; Είναι ένα ερώτημα που δεν έχει αυτή την στιγμή απάντηση καθώς κινείται στο επίπεδο της θεωρίας, όμως δεν αποκλείεται στο άμεσο μέλλον να το βρούμε μπροστά μας.
Σε κάθε περίπτωση τόσο ο Πάνος Καμμένος όσο και τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας των ΑΝΕΛ γνωρίζουν ότι τα περιθώρια ελιγμών είναι μικρά. Οπως συνήθως γίνεται στη ζωή, ένα θέμα στο οποίο επενδύεις και μάλιστα σε μεγάλες δόσεις, σου έρχεται κάποια στιγμή μπούμερανγκ με απρόβλεπτες συνέπειες. Κάτι τέτοιο έγινε και με το κόμμα του Πάνου Καμμένου, το οποίο βρέθηκε μπροστά στην πιθανότητα επίλυσης του Σκοπιανού, κάτι που όπως είπε ο πρωθυπουργός στην συνέντευξή του στην ΕΡΤ, δεν είχαν υπολογίσει όταν άρχισαν την κυβερνητική τους συνεργασία με τον σημερινό υπουργό Άμυνας.
Ο Π. Καμμένος από την έναρξη της πολιτικής του διαδρομής έκανε «σημαία» την μη αποδοχή του όρου «Μακεδονία» στην ονομασία της ΠΓΔΜ. Επέμεινε στο ζήτημα, όμως η ζωή τα έφερε με τέτοιο τρόπο που πλέον το θέμα της ονομασίας αποτελεί βαρόμετρο για την πολιτική επιβίωση του κόμματός του.
Αυτά για να ξέρουμε τι μας γίνεται και να τα θυμόμαστε μπροστά στην κάλπη
