Η Αίγυπτος διαθέτει μια πανίσχυρη πολεμική μηχανή η οποία είναι έτοιμη να υπερασπιστεί επί του πεδίου τη μονομερή της απόφαση απέναντι στην «αναιμική» μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης
Η αιφνιδιαστική -όχι για όλους- απόφαση του Στρατηγού Σίσι να οριοθετήσει μονομερώς τα Δυτικά όρια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Αιγύπτου χαράσσοντας κάθετα τον χάρτη φέρνει νέα δεδομένα στη «σκακιέρα» της Ανατολικής Μεσογείου.
Πιέζει αφόρητα τον «αδύναμο κρίκο» της συμμαχίας Άγκυρας-Τρίπολης ο οποίος δεν είναι άλλος από τη μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης και πετάει το «γάντι» στην Τουρκία και στον Ταγίπ Ερντογάν.
Ενώ ταυτόχρονα βάζει ταφόπλακα στα όνειρα της Άγκυρας να μπει «σφήνα» στον άξονα Αθήνας-Καίρου προσεγγίζοντας της Αιγυπτιακή κυβέρνηση και να απομονώσει την Ελλάδα.
Η Αίγυπτος διαθέτει μια πανίσχυρη πολεμική μηχανή η οποία είναι έτοιμη να υπερασπιστεί επί του πεδίου τη μονομερή της απόφαση απέναντι στην «αναιμική» μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης η οποία σε στρατιωτικό επίπεδο, χωρίς πολεμικό ναυτικό και πολεμική αεροπορία είναι αδύνατο να απαντήσει σε οποιαδήποτε ενέργεια του Στρατηγού Σίσι. Και γνωρίζει ότι εάν απαιτηθεί τα πλοία του Αιγυπτιακού ναυτικού θα «σημαδέψουν» με την παρουσία τους την επίμαχη περιοχή 6850 km2 την οποία η Τρίπολη θεωρούσε έως τώρα δικών της Κυριαρχικών Δικαιωμάτων.
Η χάραξη Σίσι φτάνει βόρεια έως το «τριεθνές» και αφήνει ανοιχτή τη διαπραγμάτευση με την Αθήνα και την Τρίπολη προκειμένου να καθοριστούν τα όρια δικαιοδοσίας κάθε κράτους αφήνοντας έξω από τη «μοιρασιά» την Άγκυρα.
Αν και το γεγονός ότι η Αιγυπτιακή κίνηση αφορά μονομερή οριοθέτηση στη δεδομένη χρονική συγκυρία αυξάνει την πίεση στην Άγκυρα αφού την πετά εκτός «παιχνιδιού» ακυρώνοντας στην πράξη το παράνομο τουρκολιβυκό Μνημόνιο. Και αναγκάζει τη Λιβύη να αλλάξει γραμμή και να συνεργαστεί με Κάιρο και Αθήνα. Η άλλη επιλογή της μεταβατικής κυβέρνησης της Τρίπολης θα είναι να ενεργοποιήσει τη συμφωνία της με την Άγκυρα και να ζητήσει από την Τουρκία να αναλάβει πρωτοβουλία σε ρόλο «προστάτη» προχωρώντας σε ενέργειες επί του πεδίου.
Σε μια τέτοια περίπτωση θεωρείται αδύνατο η Άγκυρα να προχωρήσει σε κίνηση εντός των 6850 km2 που θεωρεί πλέον το Κάιρο περιοχή Αιγυπτιακών Κυριαρχικών Δικαιωμάτων.
Αυτό που ενδεχομένως μπορεί να κάνει η Τουρκία όπως εκτιμά η Αθήνα και το Ελληνικό Επιτελείο είναι ναι μεν να αναλάβει το ρόλο του “προστάτη” προς την κυβέρνηση της Τρίπολης χωρίς όμως να έρθει σε σύγκρουση με την Αίγυπτο και τον Στρατηγό Σίσι. Και να επιχειρήσει ‘’ρελάνς’’ με ερευνητικό σκάφος σε θαλάσσια περιοχή Ελληνικών Κυριαρχικών Δικαιωμάτων Νότια της Κρήτης εντός του παράνομου Τουρκολιβυκού μνημονίου. Ώστε να κρατήσει «ζωντανή» τη συμμαχία με την Τρίπολη και ταυτόχρονα να πιέσει την Ελλάδα και να συνεχίσει τη διεκδίκηση της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Η κοινή άλλωστε επιστολή Τουρκίας-Λιβύης προς τον ΟΗΕ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την θέση της Άγκυρας ότι τα νησιά ακόμα και τα μεγάλα-και κατά συνέπεια όχι μόνο το Καστελόριζο αλλά και η Ρόδος και η Κρήτη- δεν δικαιούνται ΑΟΖ. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελληνική αντίδραση θεωρείται δεδομένη και αν χρειαστεί δεν θα περιοριστεί μόνο σε διπλωματικές ενέργειες. Άλλωστε στην περιοχή Νότια της Κρήτης το πλεονέκτημα το έχει η Ελλάδα και σε στρατιωτικό επίπεδο.
