Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είναι ο Ζωοδότης και Πλαστουργός μας. Η ζωή είναι δώρο Κυρίου του Θεού , ο οποίος δημιούργησε τα πάντα
Η πτώση , όμως, χώρισε τον άνθρωπο από τον Θεό. Αυτός ο χωρισμός ονομάζεται πνευματικός θάνατος, ο οποίος έχει ως αποτέλεσμα και τον σωματικό.
Ο χριστιανός πιστεύει ότι ο σωματικός θάνατος είναι πρόσκαιρος χωρισμός της ψυχής από το σώμα.
Για το χριστιανό ο σωματικός θάνατος δεν είναι το τέλος , αλλά η αρχή μιας άλλης ζωής , κατά την οποία μετά τη Δευτέρα Παρουσία θα ξαναενωθεί το σώμα με την ψυχή. Γι’ αυτό κάθε στιγμή της ζωής έχει μεγάλη σημασία, γιατί από τον τρόπο ζωής κρίνεται η σωτηρία.
Η αθανασία είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο, γιατί ο μοναδικά αθάνατος είναι ο “άκτιστος” Θεός.
Αθανασία δεν είναι απλή επιβίωση αλλά μετοχή στον “Παράδεισο”, στην αιώνια κοινωνία με τον Θεό.
Ο χριστιανός μαθαίνει να μη φοβάται το θάνατο και να αντιμετωπίζει με αισιοδοξία κάθε μορφή του (αποτυχίες, αρρώστιες κ.α.)
Ο θάνατος, λοιπόν, βιώνεται ως “μετάβαση” σε μια άλλη ζωή
Οι άγιοί , με τα ακέραια και άφθαρτα λείψανά τους (όπως, λ.χ., ο ʼΑγιος Σπυρίδων), βεβαιώνουν ήδη στη ζωή αυτή την αλήθεια της αιωνιότητας και τη νίκη του Χριστού πάνω στη φθορά και στο θάνατο
Βέβαια ο σωματικός θάνατος παραμένει στον κόσμο και μετά την Ανάσταση, όμως ο χριστιανός είναι βέβαιος για την κοινή ανάσταση των ανθρώπων μετά τη Δευτέρα Παρουσία
Ο Κύριος με την ανάσταση του Λαζάρου, λίγο πριν το εκούσιο Πάθος Του ξεκάθαρα το τόνισε «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Αυτός που πιστεύει σε Μένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει».
Για τον λόγο αυτό ο Κύριος Ενσαρκώθηκε. Για να Σταυρωθεί και να πεθάνει και μέσω του θανάτου Του να νεκρωθεί ο θάνατος.
Μετά τα Άγια Πάθη και το Σταυρό του Χριστού έρχεται το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης
Στην Ανάσταση του Χριστού οι πιστοί πανηγυρίζουν την αθανασία που τους χαρίστηκε ξανά, τη συγχώρεση των λαθών τους, που εξαγοράστηκαν με τη θυσία του Κυρίου μας.
Η πίστη στην Ανάσταση είναι πολύ σημαντική γιατί αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Εκκλησίας. Αν δεν αναστήθηκε ο Χριστός όλο το κήρυγμα των αποστόλων παραμένει κενό, καθώς και η πίστη των χριστιανών.
Ο Χριστός με την Ανάστασή Του είναι σαν να γεννήθηκε από τον Τάφο. Είναι η ελπίδα των χριστιανών: πεθαίνοντας θα ξαναγεννηθούν , για να ζήσουν την καλύτερη και αθάνατη ζωή.
Η αληθινή αναστάσιμη χαρά προέρχεται από την πραγματική συμμετοχή του πιστού στο Πάθος του Χριστού που προηγήθηκε.
Για να το πετύχει αυτό ο πιστός , χρειάζεται έντονος πνευματικός αγώνας, ζώντας μέσα στη ζωή της Εκκλησίας.
Μέσα από τη Θεία Ευχαριστία, τη μετάνοια, την προσευχή και τον καθημερινό αγώνα κατά των παθών, ο χριστιανός συμμετέχει συνεχώς στη ζωή του Χριστού
Βαγγέλης Αποστολίδης
Θεολόγος Οικονομολόγος
