Το πολιτικό στίγμα των αλλαγών σε πρόσωπα δεν είναι ξεκάθαρο – Οι δομικές αλλαγές περιορίστηκαν στην προσπάθεια αποκοπής των αρμοδιοτήτων της Πολιτικής Προστασίας από το υπουργείο Προστασίας του πολίτη, η οποία ναυάγησε λόγω της υπαναχώρησης Αποστολάκη
Σε πείσμα των εξαγγελιών, το νέο κυβερνητικό σχήμα δεν φαίνεται να πληροί τα δύο βασικά χαρακτηριστικά που υποτίθεται ότι θα είχε και ως εκ τούτου απαιτούσε χρόνο για την προετοιμασία του. Τα χαρακτηριστικά αυτά ήταν αφενός η ανάγκη για να γίνουν θεσμικές αλλαγές που θα απέτρεψαν την επανάληψη δυσλειτουργιών, όπως αυτές που εμφανίστηκαν στις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές, και αφετέρου η μη τήρηση δεσμεύσεων έναντι των προσώπων που απαρτίζουν το υπουργικό συμβούλιο.
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα το ισοζύγιο κόστους – οφέλους για την εικόνα της κυβέρνησης να δείχνει αρνητικό, πολύ περισσότερο που την πορεία χάθηκε το μήνυμα της επανεκκίνησης που επρόκειτο να σηματοδοτηθεί με τις αλλαγές. Οι μεταβολές που έγιναν είναι σχετικά περιορισμένες και δεν έχουν ιδιαίτερο βάθος. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι το πολιτικό στίγμα που εκπέμπεται από αυτές δεν είναι ξεκάθαρο, ενώ δεν φαίνεται να υπηρετεί τις προδιαγραφές που είχαν οι προηγούμενες επιλογές της κυβέρνησης κατά τους τελευταίους 26 μήνες.
Κατ΄ αρχήν, οι προαναγγελίες για δομικές αλλαγές περιορίστηκαν αποκλειστικά και μόνο στην απόπειρα αποκοπής της αρμοδιοτήτων της Πολιτικής Προστασίας από το υπουργείο Προστασίας του πολίτη και τη δημιουργία νέου αυτόνομου υπουργείου, κάτι, ωστόσο που ναυάγησε εξαιτίας της άστοχης, όπως απεδείχθη εκ του αποτελέσματος, επιλογής του Ευάγγελου Αποστολάκη, ο οποίος ενώ είχε συμφωνήσει, υπαναχώρησε με το που εκδόθηκε μια επικριτική για το πρόσωπο του ανακοίνωση από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η έκπληξη εξάλλου που επιχειρήθηκε με την αξιοποίηση του απόστρατου ναυάρχου, ο οποίος είχε αναπτύξει ιδιαίτερες πολιτικές και προσωπικές σχέσεις με το ηγετικό δίδυμο της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κατέληξε να είναι αρνητική ακόμη και πριν ο κ. Αποστολάκης υπαναχωρήσει στη συμφωνία του με τον πρωθυπουργό και αρνηθεί να ορκισθεί επειδή τον κατηγόρησε ο ΣΥΡΙΖΑ για «αποστασία».
Πέραν τούτων και οι ισορροπίες που εμφανώς τηρήθηκαν με τις επιλογές των προσώπων που στελεχώνουν το εξίσου πολυπληθές με τα προηγούμενα νέο κυβερνητικό σχήμα δείχνουν ότι δεν κατέστη δυνατόν να εκπληρωθούν οι διακηρύξεις ότι δεν υπάρχουν δεσμεύσεις έναντι προσώπων. Στην πράξη απεδείχθη ότι υπάρχουν πολλοί αμετακίνητοι υπουργοί που παραμένουν στα ίδια πόστα από τον Ιούλιο του 2019. Ενώ το «μάρμαρο» πλήρωσαν μόνον τρεις: ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης με τον Χάρη Θεοχάρη, που έμειναν εκτός κυβέρνησης, με τον δεύτερο μάλιστα «να την πληρώνει», όπως διαρρέεται, «λόγω καραμπόλας» (!) και σε κάποιο βαθμό και ο Βασίλης Κικίλιας ο οποίος μετατέθηκε από το υπουργείο Υγείας.
Πολλές και ποικίλες συζητήσεις προκαλεί η απομάκρυνση από την κυβέρνηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για δύο λόγους: Πρώτον, διότι, όπως λένε και συνεργάτες του πρώην υπουργού, εάν το θέμα ήταν η διαχείριση των πυρκαγιών, εκείνος δεν είχε την άμεση υπευθυνότητα για όλα όσα έγιναν, ούτε για τα υπηρεσιακά πρόσωπα που διατηρήθηκαν στις θέσεις τους και επί της πρώτης κυβρνήσεως. Και δεύτερον διότι με την απομάκρυνσή του η κυβερνητική ηγεσία ομολογεί και συνυπογράφει την κριτική εναντίον του που ασκούσε η αντιπολίτευση για τα θέματα της αστυνόμευσης.
Περισσότερο όλων, πάντως, θεωρείται προβληματική η απομάκρυνσή του για τα πολιτικά χαρακτηριστικά που αναδύονται από αυτήν. Ο τέως υπουργός ήταν το πιο αναγνωρίσιμο και επιφανές στέλεχος από όλους τους εκπροσώπους του Πολιτικού Κέντρου που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κυριάκου Μητσοτάκη να βάλουν πλάτη στην κυβέρνηση. Η προσπάθεια, εξάλλου, που έγινε να εξισωθεί η έξοδός του με την είσοδο στην κυβέρνηση ου κ. Αποστολάκη ήταν εξ αρχής ανεπιτυχής και έγινε ανεπιτυχέστερη μετά την επεισοδιακή υπαναχώρηση του πρώην υπουργού Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ.
Απορίες προκαλούν και οι αλλαγές στον τομέα της Υγείας, αφού με την μετάθεση του κ. Κικίλια και την απομάκρυνση του αναπληρωτή υπουργού Βασίλη Κοντοζαμάνη δημιουργείται η αίσθηση ότι ομολογούνται, έστω εμμέσως, δυσλειτουργίες και στη διαχείριση της πανδημίας, κάτι που ως τώρα δεν έχει αναγνωρίσει η κυβέρνηση.
Ως κατακλείδα, τέλος, του προβληματικού χαρακτήρα των κυβερνητικών μεταβολών επισημαίνεται από ορισμένες πλευρές ότι δεν επιβεβαιώνεται το στίγμα το οποίο εξαρχής ήθελε να εκπέμψει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ότι αξιοποιεί τους καταλληλότερους, επιλέγοντας να τοποθετεί τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις.
Όπως να έχει, πάντως, το νέο κυβερνητικό σχήμα θα κριθεί, όπως ακριβώς και όλα τα προηγούμενα: από τις αποφάσεις που θα λάβει και οι οποίες μένει να φανούν το επόμενο διάστημα κατά το οποίο ούτως ή άλλως ο χρόνος προς τις επόμενες εκλογές μετρά αντίστροφα, αφού βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό της κυβερνητικής θητείας.
