Το χθεσινό μεγαλειώδες συλλαλητήριο για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας και τη μη παράδοση του ιερού ονόματός της στους σλάβους, από τον εθνομηδενιστή Τσίπρα και γνήσιο απόγονο των κατσαπλιάδων του ΕΛΑΣ, μου προκάλεσε Εθνικό ρίγος και ανάταση.
Μου προκάλεσε και έναν ιστορικό συνειρμό με το συλλαλητήριο του Αυγούστου του 1909 και την επανάσταση στο Γουδί που έφερε τα πάνω κάτω στην τότε χειμαζόμενη Ελλάδα από τον ΔΟΕ (αντίστοιχο ΔΝΤ) το ακατάλληλο πολιτικό πρόσωπικό και την μεγαλειώδη πορεία του τόπου με την ηγεσία του Ελευθερίου Βενιζέλου και την απελευθέρωση εθνικών εδαφών ( Ηπείρου, Κρήτης, Μακεδονίας, Ανατ. Αιγαίου).
Θυμήθηκα τα λόγια του παππού μου, που έφυγε από την τότε τουρκοκρατούμενη Ήπειρο να πάει να γίνει αξιωματικός και να γυρίσει στο χωριό του ελευθερωτής. Η πρώτη του μάχη ως νεαρός Ανθυπολοχαγός Πεζικού, ήταν στο Κιλκίς-Λαχανά για την απελευθέρωση της Μακεδονίας… «δεν θα πατήσει αυτά τα χώματα κανείς σλάβος, ή τούρκος ξανά» έλεγε…
Αυτά τα έλεγαν Πατριώτες… σήμερα έχουμε ΣΥΡΙΖΑ… Κάποια Συριζοτολλάκια προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το γεγονός λέγοντας ότι η συγκλεντρωση και όπως σε κάθε συγκέντρωση είχε ετερόκλητο κόσμο. Αλίμονο να μην υπήρχαν και γραφικοί, υπερπατριώτες, ακροδεξιά νούμερα ή Χρυσαυγίτες αλλά και ακροαριστεροί μπαχαλάκηδες.
