Η διαχείριση της κρίσης των τελευταίων ημερών και η αποτυχία μετατροπής της Ελλάδας ξανά σε πεδίο μάχης έδειξε στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει -κάποιοι λένε οριστικά- την ευκαιρία να πλασαριστεί ως η σύγχρονη εκδοχή της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.
Αυτό που απασχολεί όσους υποστήριζαν και υποστηρίζουν ακόμα το εγχείρημα της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της ελληνικής Κεντροαριστεράς είναι γιατί ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει την αναμπουμπούλα και το χάος. Και το κάνει ακόμα και όταν διαβάζει εύκολα ότι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταφέρει να τον εγκλωβίσει σε πολιτικό εκπρόσωπο του μίσους και του φανατισμού, τότε θα «παίζει» χωρίς ισχυρό αντίπαλο στο ανοικτό γήπεδο της πολιτικής μετριοπάθειας που εκτείνεται από την Κεντροαριστερά έως και τη Δεξιά. Το ερώτημα αυτό θέτουν μετ’ επιτάσεως διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μεταφέρθηκαν εκεί από το ΠΑΣΟΚ ή τον λεγόμενο προοδευτικό χώρο.
Κοινωνική αναταραχή
Σήμερα, στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατούν εκείνοι που θεωρούν ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να επιστρέψει στην εξουσία μόνο σε συνθήκες κοινωνικής αναταραχής. Οτι μόνο με τον ακτιβισμό, τα καθημερινά επεισόδια και την επικράτηση εικόνων βίας και απώλειας ελέγχου μπορεί να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση. Σκοπός τους να «σύρουν» την κυβέρνηση σε εκλογές εν μέσω κοινωνικής έκρηξης, ει δυνατόν και χάους. Γι’ αυτό και δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε ότι όσο περνά ο καιρός -βοηθούσης και της πανδημίας που αναγκάζει την κυβέρνηση να παρατείνει το lockdown- τόσο πιο ακραίες κινήσεις θα βλέπουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι υποστηρικτές της γραμμής αυτής επιμένουν και προσπαθούν να πείσουν και τον κ. Τσίπρα γι’ αυτό, ότι οι επόμενες εκλογές πρέπει να γίνουν σε συνθήκες μη ομαλές, σε συνθήκες κοινωνικής έκρηξης, ανάλογες του 2012 ή του 2015. Και πως σε διαφορετική περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τύχη. Λένε ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν το αργότερο έως το καλοκαίρι και να είναι η ανακοίνωσή τους μία αναγκαστική κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν είναι λίγοι αυτοί που τα λένε αυτά και το εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο για την ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οπαδοί αυτής της γραμμής υπάρχουν και στο στρατόπεδο των προεδρικών και στο στρατόπεδο της «Ομπρέλας». Είναι εκείνοι που θεωρούν ότι αν οι επόμενες εκλογές δεν γίνουν το αργότερο μέχρι το φθινόπωρο του 2021, τότε τα πράγματα για τον ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξουν.
Τα δεδομένα
» Πρώτον, επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει την ευκαιρία να κυβερνήσει σε συνθήκες κανονικότητας με την πανδημία προς ύφεση και την οικονομία προς ανάκαμψη.
» Δεύτερον, επειδή θα γίνουν οι εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Στο ενδεχόμενο επανεκλογής της Φώφης Γεννηματά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ανησυχούν. Αν όμως εκλεγεί ο Ανδρέας Λοβέρδος που έχει θέσει επισήμως υποψηφιότητα ή ο Νίκος Ανδρουλάκης που όλοι λένε ότι σύντομα θα θέσει, το τοπίο θα αλλάξει. Και αυτή την αλλαγή τη φοβούνται στην Κουμουνδούρου. Κυρίως φοβούνται ότι μία νέα ηγεσία στο Κίνημα Αλλαγής μπορεί να επικοινωνήσει με τους εγκλωβισμένους ψηφοφόρους στον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή αυτούς που δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή αυτοτοποθετούνται στην Κεντροαριστερά, είναι απέναντι από τη Νέα Δημοκρατία και παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή παραμένει η μόνη κυβερνητική εναλλακτική, που είναι και το πιο ισχυρό στοιχείο της στήριξής τους προς τον κ. Τσίπρα. Και ενδεχομένως κοιτάξουν προς το Κίνημα Αλλαγής αν αρχίσει να ανεβάζει τα ποσοστά του.
Εκλογές το συντομότερο δυνατό, λοιπόν, και σε συνθήκες αναμπουμπούλας, όπου η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ ακούγεται, θέλει αυτή η τάση του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν ο κ. Τσίπρας ξαναχάσει εκλογές αλλά διατηρήσει το ποσοστό που του δίνουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις. Δηλαδή να κατοχυρώσει τη δεύτερη θέση με απόσταση από το τρίτο κόμμα και να έχει σημαντικό ρόλο στις διερευνητικές με απλή αναλογική, αλλά και αν αποτύχει, να είναι σε καλύτερη αφετηρία στις πολύ πιθανές επαναληπτικές εκλογές.
Η άλλη πλευρά
Οι θιασώτες της άλλης γραμμής, αυτοί που ωθούν τον κ. Τσίπρα προς το Κέντρο -και τον έπεισαν προχθές να διαγράψει στροφή με τη δήλωσή του και να μιλήσει με περισσότερη μετριοπάθεια-, πιστεύουν ότι οι επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα κριθούν στον χώρο του Κέντρου. Είναι εκείνοι που λένε ότι προσφέροντας κάλυψη στον πολιτικό ακτιβισμό, διατηρώντας τη ρητορική της βίας και του φανατισμού και μη παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από τις λογικές των «γκρουπούσκουλων», ο κ. Τσίπρας δύσκολα θα διευρύνει το ακροατήριό του.
Είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το 20%-25% που λαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις είναι εύθραυστο και θα καταστεί πλασματικό αν η πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίσει να δίνει δικαιώματα στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που, κουρασμένοι από τη μεγάλη οικονομική κρίση και την πανδημία, αναζητούν κανονικότητα και προοπτική ανάκαμψης και όχι μολότοφ και επεισόδια.
Είναι αυτοί που έχουν ήδη χτυπήσει το καμπανάκι των ποιοτικών χαρακτηριστικών των μετρήσεων που δείχνουν ότι οι μισοί σχεδόν ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν επικροτούν την αντιπολιτευτική στρατηγική του κόμματος και ακόμα και αν δηλώνουν πως σε ενδεχόμενες εκλογές θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζονται δείγματα γραφής από τον κ. Τσίπρα και την αξιωματική αντιπολίτευση για να μην περάσουν στην «γκρίζα» ζώνη των αναποφάσιστων.
Σαν τον Πολάκη
Η εμφάνισή του στη Βουλή την Παρασκευή έδειξε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα είναι ότι παραμένει αναποφάσιστος, ενώ ο βασικός πολιτικός του αντίπαλος, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κατασταλαγμένος και αποφασισμένος. Μόλις γεμίζει το κιούπι του ακτιβισμού και του λαϊκισμού και αδυνατίζει η εικόνα του συστημικού ηγέτη που κυβέρνησε για 4,5 χρόνια, ο κ. Τσίπρας κάνει στροφή προς το Κέντρο. Και μόλις οι σύντροφοί του τον κατηγορούν ότι αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ του 3%, ξαναγίνεται «αψύς» σαν τον Παύλο Πολάκη.
Τέλος, υπάρχει και μία άλλη παράμετρος που από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του λαμβάνουν υπόψη: Η παράμετρος των εσωκομματικών συσχετισμών και μάλιστα εν όψει συνεδρίου. Εκεί που ο κ. Τσίπρας έχει ως στόχο τουλάχιστον την ψήφιση των αλλαγών που έχει ανακοινώσει και θέλει να περάσει και την πανηγυρική επανεκλογή του. Μέχρι σήμερα, οι προεδρικοί έχουν καταγράψει κάποιες εσωκομματικές ήττες (δεν εξελέγησαν οι εκλεκτοί του κ. Πολάκη στα Χανιά και της κ. Νοτοπούλου στη Θεσσαλονίκη) που ανησυχούν το επιτελείο του αρχηγού.
