Όπως πολλές φορές έχουμε γράψει στο παρελθόν, ο Ελληνικός Στρατός είναι αναγκασμένος να ελπίζει σε ενίσχυση των μαχητικών του δυνατοτήτων μέσω της παραχώρησης μεταχειρισμένου υλικού από τα αποθέματα των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο ΕΣ είναι αναγκασμένος να διατηρεί σε επιχειρησιακή ετοιμότητα μεγάλο αριθμό ενεργών μονάδων εκστρατείας, προκειμένου να καταφέρει να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά, σε ένα μεγάλο και ευρύ πεδίο μάχης (Έβρος) με έναν υπέρτερο αριθμητικά αντίπαλο (Τουρκία).
Αυτός είναι και ο λόγος που παραμένουν σε υπηρεσία χιλιάδες άρματα μάχης, ΤΟΜΠ, Α/Κ πυροβόλα κοκ. Το πρόβλημα είναι, πως το υλικό αυτό, χρήζει ανανέωσης. Και η ανανέωση πρέπει να γίνεται κάθε 20 με 30 χρόνια, όχι κάθε 50 με 100. Είναι τελείως απαράδεκτο ο ΕΣ να επιχειρεί με μέσα που έχουν αποσυρθεί από κάθε άλλο Στρατό της Δύσης.
Πριν όμως μιλήσουμε για “αντικατάσταση” υλικού, θα πρέπει πρώτα να δούμε το θέμα της “Συμπλήρωσης” υλικού. Ο ΕΣ έχει μεγάλες ανάγκες σε υλικό, που όχι θα αντικαταστήσει, αλλά θα συμπληρώσει τις επιχειρησιακές του δυνατότητες. Έτσι, με πρώτη δηλωμένη ανάγκη ένα σύγχρονο ΤΟΜΑ, ο ΕΣ έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα του US Army.
H πρώτη “έγκριση” για 367 ΤΟΜΑ της βασικής έκδοσης Μ2Α0 ήταν θετική, αλλά διαπιστώθηκε από τον ΕΣ πως θα χρειάζονταν μια τεράστια επένδυση στα οχήματα, προκειμένου αυτά να καταστούν λειτουργικά και να έχουν και κάποιες αξιόλογες επιχειρησιακές δυνατότητες. Τότε ο ΕΣ επανέλαβε το αίτημά του, ζητώντας και 300 οχήματα της έκδοσης M2A2-ODS (Operation Desert Storm), με βελτιωμένες δυνατότητες και αυξημένη συντηρησιμότητα (υπάρχει υποστήριξη για την έκδοση αυτή).
Όπως έχουμε ξαναγράψει, ο ΕΣ ελπίζει πως τα οχήματα αυτά, θα συντηρηθούν με ίδια μέσα στα ΠΕΒ και θα ενισχύσουν άμεσα στις Επιλαρχίες των Leo2HEL/A4. Βέβαια κόστη θα υπάρχουν, καθώς δεν νοείται να μην αποκτήσουν ασφαλείς επικοινωνίες και ΣΔΕ όπως τα Leo2.
H υπόθεση των M1117 φαίνεται επίσης να προχωράει κανονικά, και οι πληροφορίες μας αναφέρουν πως ο ΕΣ σκοπεύει να αντλήσει όσο το δυνατόν περισσότερα οχήματα από το αμερικανικό απόθεμα. Αυτό που “αρέσει” ιδιαίτερα στους επιτελείς, είναι η μικρή ηλικία των οχημάτων, αλλά και η δυνατότητα να συντηρούνται εύκολα, καθώς τα περισσότερα συστήματα μπορούν να βρεθούν και στο εμπόριο. Ο ΕΣ έχει ήδη ζητήσει τα όπλα των οχημάτων, και αναμένεται κάποια στιγμή το αίτημα συνολικά να πάει στο Κονγκρέσο για έγκριση.
Τώρα, παρά τις αρχικές πληροφορίες, ο αριθμός των AAV-7 που προβλέπεται να αποκτηθούν είναι πολύ μικρός, και μάλλον δεν θα ξεπεράσει τα 12 (!) οχήματα. Βέβαια, υπάρχουν πλέον δεύτερες σκέψεις από το ΓΕΣ και τους Πεζοναύτες, καθώς η εισαγωγή ενός οχήματος σε πολύ μικρούς αριθμούς, θα επιβαρύνει υπέρμετρα το σύστημα συντήρησης, ενώ δεν θεωρείται πως μπορεί να κάνει τη “διαφορά”.
Βέβαια, θα είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες Πεζοναύτες θα αποκτήσουν ένα τέτοιο μέσο, και θα πάψουν να είναι ο “φτωχός συγγενής” στις συμμαχικές αποβατικές ασκήσεις. Αλλά η συμμετοχή σε ασκήσεις ίσως δεν είναι από μόνος του ο λόγος που θα ανάγκαζε τους Πεζοναύτες να αγοράσουν τα οχήματα. Τα AAV-7 θα αποκτούνταν από την Ελλάδα με κονδύλια από το πρόγραμμα αντικατάστασης παλαιού υλικού από τις ΗΠΑ, με μια “επιδότηση” περίπου 25 εκ. δολαρίων.
Ο ΕΣ, σε συνδυασμό με το πρόγραμμα του “Εθνικού Οχήματος”, πρόκειται να βελτιώσει δραματικά τις δυνατότητες του τροχαίου υλικού του, ενώ με τις παραπάνω παραχωρήσεις σκοπεύει να βελτιώσει τις μαχητικές του δυνατότητες. Η εισαγωγή των M1117 θα αλλάξει δραστικά τη σύνθεση των μονάδων, και τη δυνατότητα ελιγμών.
Κάπου εδώ να πούμε πως τα MRAP που έχουν προσφερθεί στον ΕΣ από τις ΗΠΑ, ήταν σε μια πολύ κακή κατάσταση, και ο ΕΣ προτιμά να περιμένει προκειμένου να βρεθούν αποθέματα σε καλύτερη κατάσταση.
Σε νεότερο άρθρο μας θα επανέλθουμε με το ολοκληρωμένο σχέδιο που έχει ο ΕΣ για την ανανέωση του υλικού του, αλλά και την ενίσχυση των μαχητικών του δυνατοτήτων.
