Το πλεονέκτημα της σημερινής κυβέρνησης είναι η αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση κρίσεων, ενώ το άλυτο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η έλλειψη στελεχών.
Όλη η προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδιασμένη για μία ακόμη φορά επάνω στον Α. Τσίπρα, που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των διαφορετικών τάσεων που υπάρχουν στο κόμμα. Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν πολύ καλά πως αν για οποιονδήποτε λόγο αμφισβητηθεί ο Α. Τσίπρας, τότε είναι σαν να αμφισβητείται η ίδια η ενότητα του κόμματος.
Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, αυτό που λένε πολλά στελέχη του κόμματος στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, πως αν πληγεί η εικόνα του αρχηγού, θα απομυθοποιηθεί και αυτό που ονομάζεται συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα θα διαλυθεί σε τόσα κομμάτια όσες είναι και οι τάσεις που το αποτελούν. Το πιο σημαντικό, πάντως, για την επόμενη μέρα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πως με την ίδια συνταγή του 2014, ως κόμμα διαμαρτυρίας διεκδικεί την εξουσία χωρίς να έχει παρουσιάσει ένα συνολικό πρόγραμμα διακυβέρνησης και, κυρίως, χωρίς να φανερώσει μία ρεαλιστική πολιτική στον κρίσιμο τομέα της Οικονομίας.
Η πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει στο πολιτικό προσκήνιο ένα άλυτο πρόβλημα της Κουμουνδούρου: το έλλειμμα στελεχών. Κάτι, άλλωστε, που… πρωταγωνίστησε την «Πρώτη Φορά Αριστερά» με υπουργούς και υφυπουργούς που δεν γνώριζε η δεξιά τους τι ποιεί η αριστερά τους. Αν και εν μέρει λογικό, αφού συγκυβερνούσαν αριστεροί και ακροδεξιοί… Το πρόβλημα, βέβαια, θα μετριαστεί σε περίπτωση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί δεξαμενή στελεχών εδώ και δεκαετίες. Όπως και να έχει, πάντως, το θέμα απασχολεί από τώρα την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν θα ήθελε να πέσει δεύτερη φορά θύμα κυβερνητικών πειραματισμών, όπως με τις υπουργοποιήσεις Βαρουφάκη, Λαφαζάνη, Στρατούλη.
Όσο και αν ο Αλέξης Τσίπρας έχει βουλευτές που θα μπορούσαν να στελεχώσουν τα υπουργεία Οικονομίας και Ανάπτυξης, όπως οι Τσακαλώτος, Σταθάκης, Χαρίτσης, ψάχνει και δεν βρίσκει για τα υπουργεία που «κάνουν τη δουλειά». Πλην του Ανδρέα Ξανθού στο Υγείας, υπάρχει… ερημιά. Ποιος θα μπορούσε να πάει στο Προστασίας του Πολίτη; Όχι, βέβαια, η Όλγα Γεροβασίλη που πέρασε και δεν άγγιξε. Για το Ψηφιακής Μεταρρύθμισης δεν γίνεται καν λόγος. Η οποιαδήποτε σύγκριση με τον Κυριάκο Πιερρακάκη ρίχνει σε μελαγχολία τους υποψήφιους συντρόφους. Τα προβεβλημένα και γνωστά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αμφίβολο αν μπορούν να καθίσουν σε υπουργική καρέκλα. Ζαχαριάδης, Νοτοπούλου, Δούρου, Ηλιόπουλος είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Όσο για τις εκ ΠΑΣΟΚ μεταγραφές. όπως οι Ραγκούσης, Κουρουμπλής, Τζουμάκας, Ξενογιαννακοπούλου, Τζάκρη, Σπίρτζης, μάλλον έχει «περάσει η μπογιά» τους, αλλά πιθανότατα ούτε αυτοί ούτε οι άλλοι στο ΣΥΡΙΖΑ το έχουν καταλάβει… Εκτός και αν στην Κουμουνδούρου έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στη μεταγραφή της τελευταίας στιγμής, τον Αντώναρο, για να τους φέρει και άλλους «Καραμανλικούς».
Σε λίγες ημέρες οι πολίτες θα κληθούν να συγκρίνουν τα πεπραγμένα των διακυβερνήσεων Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Τι έγινε από το 2015 έως το 2019 και τι άλλαξε από το 2019 έως το 2023. Σε όλους τους κρίσιμους τομείς η διαφορά μεταξύ των πεπραγμένων των δύο κομμάτων είναι εμφανής.
Στο υπουργείο Υγείας επί κυβερνήσεως της Ν.Δ. αντιμετωπίσθηκε μία παγκόσμια κρίση, που ήταν η πανδημία του κορωνοϊού. Επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ δέσποζαν τα έργα και οι ημέρες του Παύλου Πολάκη, στον οποίο ο κ. Τσίπρας στην προσπάθειά του να τον ελέγξει, τοποθέτησε προϊστάμενό του τον Ανδρέα Ξανθό.
Επί κυβερνήσεως Ν.Δ. στο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής έγινε μία μικρή επανάσταση στο ελληνικό Δημόσιο, με τις οδηγίες του αρμόδιου υπουργού Κυριάκου Πιερρακάκη. Ακόμη και οι αντίπαλοί του έχουν παραδεχτεί το έργο που πραγματοποιήθηκε στον τομέα της ψηφιοποίησης του Δημοσίου, το οποίο ανακούφισε εκατομμύρια πολίτες και μείωσε σημαντικά τη γραφειοκρατία. Και την ίδια ώρα, όλοι θυμούνται τι γινόταν στο ίδιο υπουργείο την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Από το διαγωνισμό-«μαϊμού» για τις τηλεοπτικές άδειες, μέχρι τα διαστημικά προγράμματα για την αποστολή ελληνικού δορυφόρου. Και είναι σημαντικό ότι στο τέλος της τετραετίας αυτό που μένει πίσω για τη Ν.Δ. είναι η αποθέωση του κ. Πιερρακάκη και η υπόσχεση πως την επόμενη τετραετία θα έχει ψηφιοποιηθεί όλο το ελληνικό Δημόσιο και οι συναλλαγές με τους πολίτες, ενώ, το τέλος της τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που άφησε πίσω της ήταν η καταδίκη του αρμοδίου υπουργού Ν. Παππά για παράβαση καθήκοντος, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των μελών του Ειδικού Δικαστηρίου.
Ανάλογο είναι και το κλίμα στο υπουργείο Εργασίας, όπου επί ΣΥΡΙΖΑ το δίδυμο Κατρούγκαλου – Αχτσιόγλου άφησε πίσω του 180.000 εκκρεμείς συντάξεις, κύριες και επικουρικές, που έφταναν σε βάθος δεκαετίας. Ο Κωστής Χατζηδάκης στο τέλος της δικής του θητείας έχει εκκαθαρίσει σχεδόν το σύνολο των εκκρεμών συντάξεων και απομένει μόνο η έκδοση μερικών χιλιάδων επικουρικών συντάξεων που αφορούν διπλά Ταμεία.
Στο υπουργείο Εξωτερικών η μία διπλωματική νίκη διαδέχτηκε την άλλη στην τετραετία Μητσοτάκη, που είχαν ως αποτέλεσμα την απομόνωση από τους συμμάχους, και κυρίως από τις ΗΠΑ, της Άγκυρας και της επεκτατικής της πολιτικής. Από τη θύελλα που προκάλεσε στα εθνικά θέματα (Ελληνοτουρκικά –Σκοπιανό) το δίδυμο Κοτζιά – Κατρούγκαλου φτάσαμε το 2023 να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά την επιθετική πολιτική της Τουρκίας και να πρωτοστατούμε στη διπλωματία των σεισμών.
Στο υπουργείο Οικονομικών συντελείται η μεγάλη αλλαγή το 2019. Το άνοιγμα της Οικονομίας και η αλλαγή στρατηγικής αποτελεί το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που της επιτρέπει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις μεγάλες κρίσεις, όπως η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Επί Χρήστου Σταϊκούρα γίνονται 50 μειώσεις φόρων και εισφορών και ανακουφίζονται σημαντικά εργαζόμενοι, επιχειρήσεις, αλλά και ευάλωτα νοικοκυριά. Η χώρα βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε συνεχή ανάπτυξη και ανοδική οικονομική πορεία, την ώρα που οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες είναι σε ύφεση.
Ο Τουρισμός σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ, παράλληλα, αυξάνονται και τα έσοδα του κράτους. Το δημοσιονομικό πλεόνασμα δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να στηρίξει αδύναμες κοινωνικά ομάδες και τις μικρομεσαίες οικογένειες επιχορηγώντας την Ενέργεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, τα καύσιμα και την προσπάθεια για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Η σύγκριση με τα 4,5 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ είναι άνιση. Η Ν.Δ. μείωσε πάνω από 50 συντελεστές, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επί των ημερών του επέβαλε συνολικά πάνω από 30 νέους φόρους.
