Του Βαγγέλη Αποστολίδη
Η ρητορική του μίσους που χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός δείχνει ότι το κυβερνών κόμμα έχει αποφασίσει να επιστρέψει στις ρίζες του. Να ξαναστήσει δηλαδή ένα ιδεολογικοπολιτικό δίπολο Αριστεράς – Δεξιάς, προόδου – συντήρησης.
Ο Τσίπρας επιστρέφει στο «πεζοδρόμιο» της πολιτικής για να κάνει τη χώρα ροντέο Ανησυχία για την επόμενη ημέρα της οικονομίας και της Ελλάδας γενικότερα προκαλεί η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να επιστρέψει στο… πεζοδρόμιο της πολιτικής. Από το ταξίδι του στην Ιθάκη, μέχρι την επίσκεψη στη Σύρο διαφάνηκε ξεκάθαρα η νέα γραμμή που αποφασίστηκε στην κυβέρνηση. Μια γραμμή που ναι μεν έχει ως πρώτο στόχο τις επερχόμενες εκλογές τους 2019 (εθνικές, αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές) αλλά κυρίως αυτό που ενδιαφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η επόμενη ημέρα.
Η ρητορική του μίσους που χρησιμοποιεί ο απερχόμενος πρωθυπουργός και συγκεκριμένα στελέχη που είναι «ταγμένα» για τον σκοπό αυτό, δείχνει ότι το κυβερνών κόμμα έχει αποφασίσει να επιστρέψει στις ρίζες του. Να ξαναστήσει δηλαδή ένα ιδεολογικοπολιτικό δίπολο Αριστεράς – Δεξιάς, προόδου – συντήρησης, όπως αυτό στήθηκε και πριν από τις εκλογές του 2015.
Είναι η λογική της… πλατείας και των διαμαρτυρόμενων, λες και δεν πέρασε από την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι λογογράφοι του Τσίπρα φανερά πλέον δείχνουν να στρέφουν τη ρητορική σε πιο ακραίες και διχαστικές αναφορές επιδιώκοντας να κερδίσουν το αριστερό ακροατήριο που «χάθηκε» στην πορεία και λόγω των συμβιβασμών της κυβερνώσας Αριστεράς.
Κι όχι μόνον αυτών. Καθόλου τυχαίες δεν είναι οι πολύ συχνές αναφορές στις απολύσεις που θα κάνει η Νέα Δημοκρατία όταν έρθει στην εξουσία, θέλοντας έτσι να ξυπνήσει τα αντανακλαστικά των δημοσίων υπαλλήλων, να τους «τρομάξει» και να στηρίξουν ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αποδεδειγμένα εδώ και 3,5 χρόνια επένδυσε στον κρατισμό, ακύρωσε την αξιολόγηση, έκανε χιλιάδες προσλήψεις ημετέρων σε βάρος πάντα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Ο πεζοδρομιακός λόγος που χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός τον τελευταίο καιρό θεσμικά (αλλά και ο εξωθεσμικός από τους στενούς συνεργάτες και υπουργούς του με μηνύματα στα social media Πολάκης, Αυλωνίτου κα) δείχνει τη στροφή στον… Αλέξη προ του 2015, όταν κατήγγειλε τα πάντα, όταν επένδυε στο δίπολο Αριστερά – Δεξιά, όταν υποσχόταν τα πάντα και κυρίως όταν χρησιμοποιούσε εκφράσεις διχαστικού χαρακτήρα.
Ακόμη και το δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» ανασύρουν στο Μαξίμου αφήνοντας να εννοηθεί ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τη χώρα από τα προγράμματα η ΝΔ θα έρθει και θα υπογράψει νέες συμφωνίες που τώρα τις κρατά κρυφές.
Σα να μην κυβέρνησε καθόλου ο Αλέξης Τσιπρας, από το Σύρο και με φόντο τα Ναυπηγεία, άνοιξε την προεκλογική εκστρατεία και την κάθοδο στο λαό, θέλοντας να εμφανιστεί αυτός ως ο βασικός εκφραστής της εργατικής τάξης.
Δεν είναι μόνο το ρεσιτάλ παροχολογίας (αύξηση κατώτατου μισθού, επαναφορά συλλογικών συμβάσεων, προσλήψεις) που έριξε στο τραπέζι. Είναι και ο ταξικός χαρακτήρας που προσέδωσε στην ομιλία του. Έκανε λόγο για εκβιασμό της εργατικής τάξης και για τους αγώνες των εργαζομένων, ενώ μίλησε και για τον «ήχο του σφυριού».
«Επέλεξα η πρώτη πολιτική παρέμβασή μου μετά τα μνημόνια, να γίνει από δω, έχοντας απέναντί μου εσάς, τους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας» είπε, ξεχνώντας βεβαίως ότι οι άνθρωποι του μόχθου ήταν αυτοί που «μάτωσαν» και από το δικό του μνημόνιο.
Και συνέχισε θέλοντας να… θυμίσει στον κόσμο και κυρίως στον εαυτό του ότι αυτός είναι ο βασικός εκπρόσωπος της Αριστεράς στην Ελλάδα: «Δεν ξεχνάμε ούτε ποιοι είμαστε, ούτε από πού ερχόμαστε, ούτε ποιοι μας έφεραν εδώ, ούτε ποιους εκπροσωπούμε και ούτε ποιους θέλουμε να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο της κοινωνικής και της πολιτικής ζωής την επόμενη μέρα. Τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλειάς».
Είναι ξεκάθαρη η στόχευση του Αλέξη Τσίπρα. Από το Λαύριο και με φόντο την βαριά ιστορία της περιοχής με τα «Λαυρεωτικά», στην Ιθάκη με τους συμβολισμούς του Ομήρου και του Καβάφη και τώρα στο Νεώριο της Σύρου με τους σκληρά εργαζόμενους των Ναυπηγείων που εκπροσωπούν την εργατική τάξη.
Η επιστροφή στο παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ και η φανερή πλέον προσπάθεια να σταματήσει την «αιμορραγία» από τα αριστερά του πολιτικού φάσματος και να κάνει μια βαθιά βουτιά στο χώρο της Κεντροαριστεράς με σκοπό να πάει στις εκλογές όσο πιο δυνατά μπορεί απέναντι στους «ακροδεξιούς, που θα καταστρέψουν τη χώρα, που θα φέρουν νέα μνημόνια, θα απολύσουν δημόσιους υπαλλήλους, θα κλείσουν την ΕΡΤ κ.λπ.
Ο Τσίπρας επιδιώκει με κάθε τρόπο να επαναφέρει τα «πράσινα και γαλάζια καφενεία» και με τον διχαστικό λόγο που θα ξεδιπλωθεί το επόμενο διάστημα, παράλληλα με το μπαράζ παροχών που θα ανακοινωθεί, να φτιάξει το δίλημμα των εκλογών που συνοψίζεται στο παλιό σύνθημα «ή αυτοί ή εμείς».
Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη πολιτική επιλογή, όχι τόσο για τα πολιτικά κόμματα όσο για τη χώρα. Ακόμη κι αν δεχθεί κανείς ότι η οικονομία βρίσκεται σε μια ομαλή μεταμνημονιακή εποχή, η επιστροφή στους διχασμούς του παρελθόντος, η πεζοδρομιακού τύπου πολιτική αντιπαράθεση και κυρίως το νέο ψεύτικο αφήγημα για τον Τσίπρα που εκφράζει την πρόοδο και τον Μητσοτάκη που θα φέρει τη συντήρηση, είναι σίγουρο ότι θα κάνει μεγάλη ζημιά. Ειδικά αν μετεκλογικά προκύψει η ανάγκη για συνεννοήσεις προκειμένου να μην εκτροχιαστεί η οικονομία ξανά και κυρίως σε περίπτωση που προκύψουν μεγάλα εθνικά θέματα.
Αυτή η επικίνδυνη για τη χώρα τακτική του διχασμού στην οποία ποντάρει το Μαξίμου, αναμένεται να ξεδιπλωθεί ακόμη περισσότερο μέσα στον Σεπτέμβριο καθώς οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση θα ανασύρει και δικαστικούς φακέλους (ακόμη και αρχειοθετημένους) θέλοντας να κάνει ροντέο το πολιτικό σκηνικό.
Ετικέτες: Τσίπρας, ΣΥΡΙΖΑ, εκλογές
