Αν και διαχώρισε τις θέσεις Σαμαρά από τους «υπερπατριώτες», ο πρωθυπουργός υπενθύμισε ότι και ο πρώην πρωθυπουργός είχε συναντηθεί με τον Ερντογάν και η δική του κυβέρνηση με υπ. Εξωτερικών τον Βενιζέλο συνέχιζε τις διερευνητικές επαφές με τη γείτονα
Αποφασισμένος να μην αφήσει τη ρητορική περί «εθνικών υποχωρήσεων» να καρπίσει εμφανίστηκε από τις Βρυξέλλες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος μίλησε σε έντονο ύφος για «υπερπατριώτες» και εμμέσως πλην σαφώς απάντησε και στις νέες βολές του Αντώνη Σαμαρά, έστω και αν διαχώρισε τις δικές του απόψεις από τις μομφές που ακούγονται για την κυβέρνηση εκ δεξιών, με φόντο τον ελληνοτουρκικό διάλογο, αλλά και το μεταναστευτικό.
Ο κ. Μητσοτάκης καταγράφει όλο το προηγούμενο διάστημα μια σειρά τοποθετήσεων από κόμματα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και πηχυαίους τίτλους από ΜΜΕ σε καθημερινή βάση με βολές στην κυβέρνηση περί προοιωνιζόμενων υποχωρήσεων. Προ ημερών, όπως εγκαίρως είχε γράψει το protothema.gr, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης είχε τραβήξει μια κόκκινη γραμμή με αυτή την εκ δεξιών κριτική που ανεδείκνυε τον Γιώργο Γεραπετρίτη ως «μειοδότη», παραφράζοντας μια διατύπωσή του σε ραδιοφωνική του συνέντευξη. Πλέον, ο κ. Μητσοτάκης παίρνει την υπόθεση πάνω του, ενώ εξέφρασε και την κατηγορηματική του υποστήριξη στον Γιώργο Γεραπετρίτη, χωρίς, όπως είπε, αυτό να σημαίνει ότι είμαστε κατά μιας συμφωνίας.
«Σε μια πραγματική κρίση, θα ήταν οι πρώτοι που θα έβαζαν την ουρά στα σκέλια», είπε ο κ. Μητσοτάκης με μια ένταση μάλλον ασυνήθιστη γι’ αυτόν, ενδεικτική του εκνευρισμού του πρωθυπουργού για τις βολές περί επαπειλούμενης μειοδοσίας. Εξ ου και έθεσε τα ερωτήματα για το πού ήταν οι περίφημοι «υπερπατριώτες» στην περίπτωση του φράχτη του Έβρου, όταν η κυβέρνηση επέκτεινε τα χωρικά ύδατα στο Ιόνιο και όταν εξοπλίζει τις Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι προφανές ότι ο κ. Μητσοτάκης πλέον δεν θέλει να αφήνει τίποτα αναπάντητο, αφήνοντας έτσι και πολιτικό χώρο σε δυνάμεις στα δεξιά της ΝΔ.
Η αιχμή για Σαμαρά
Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης, πάντως, να διαχώρισε τις «σεβαστές» απόψεις του κ. Σαμαρά από αυτές των «πατριωτών της φακής», όμως φρόντισε να καταστήσει και αυτός σαφή τη θέση του, επισημαίνοντας ότι και ο κ. Σαμαράς ως πρωθυπουργός είχε συναντηθεί με τον Ταγίπ Ερντογάν και η δική του κυβέρνηση με υπουργό Εξωτερικών τον Ευάγγελο Βενιζέλο συνέχιζε τις διερευνητικές επαφές με τη γείτονα. Κορυφαίος υπουργός το έθετε πιο ωμά από τον πρωθυπουργό, ο οποίος περιορίστηκε σε μια αιχμή. «Γιατί, ο Σαμαράς ως πρωθυπουργός δεν συζητούσε με τους Τούρκους; Αυτό σήμαινε ότι μαγειρευόταν κάτι ύποπτο;»
Λύσεις out of the box και επιστροφές
Στα του μεταναστευτικού που ήταν και η «ταμπακιέρα» της πρώτης Συνόδου Κορυφής της νέας πολιτικής σεζόν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμφανίστηκαν μάλλον διαιρεμένοι σε μια σειρά ζητημάτων, αν και υπάρχει σύγκλιση ως προς την ανάγκη αύξησης των επιστροφών μεταναστών που δεν δικαιούνται άσυλο στις χώρες προέλευσης τους. Πρακτικά, πρόκειται για κενό στο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου, καθώς η κοινή πολιτική επιστροφών είχε μείνει εκτός συζήτησης την περασμένη άνοιξη.
Στο τραπέζι της ευρωπαϊκής συζήτησης ως «καινοτόμα λύση» έπεσε το κλειστό κέντρο επεξεργασίας αιτημάτων ασύλου που δημιούργησε η Ιταλία στην Αλβανία. Βεβαίως, το εν λόγω κέντρο αφορά μόνο όσους συλλέγονται από την Ιταλία σε διεθνή ύδατα και όχι όσους αποβιβάζονται στο έδαφος της και υποβάλλουν εκεί αίτημα ασύλου. Επίσης, η δυναμικότητα αυτών των κέντρων μοιάζει μάλλον μικρή εν σχέσει με τους πραγματικούς αριθμούς, ενώ υπάρχουν και ζητήματα που αφορούν το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Σε κάθε περίπτωση, οι ηγέτες έδωσαν την πολιτική εντολή στην Κομισιόν να παρουσιάσει με χαρακτήρα επείγοντος τέτοιες καινοτόμες λύσεις-out of the box, τις χαρακτήρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μια από αυτές που θα μπορούσαν να εξεταστούν είναι κέντρα εκτός Ευρώπης, στα οποία να οδηγούνται προς απέλαση όσοι δεν δικαιούνται εν τέλει άσυλο. Βεβαίως, αυτό προϋποθέτει συμφωνίες με τρίτες χώρες, ενώ ο κ. Μητσοτάκης επιμένει ιδιαίτερα στην ανάγκη επιστροφών και προς την Τουρκία, στο πλαίσιο της Κοινής Δήλωσης Ε.Ε.-Τουρκίας από το 2016 που εφαρμόζεται κατά το ήμισυ, καθώς η γείτονα δεν δέχεται απελάσεις μεταναστών.
