Ο πρωθυπουργός επιδιώκει να καταγραφεί και στην Ουάσινγκτον ως μια μετριοπαθής φωνή για τις ευρωαμερικανικές σχέσεις
Οι προσεκτικοί παρατηρητές για τα «πηγαδάκια» των Δελφών ίσως παρατήρησαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού ολοκλήρωσε τη συζήτησή του με τον συγγραφέα και «γκουρού» των διεθνών σχέσεων Ρόμπερτ Κάπλαν, εξερχόμενος στάθηκε και χαιρέτισε τον δημοσιογράφο του αμερικανικού συντηρητικού ιστότοπου Breitbart, τον Μάθιου Μπόιλ.
Ο κ. Μητσοτάκης παραχώρησε μια συνέντευξη στο Breitbart προχθές, στέλνοντας μήνυμα στην Ουάσινγκτον ότι επιδιώκει μια win-win λύση στις εμπορικές διαφωνίες και ότι στόχος θα ήταν να αποφευχθεί ένας εμπορικός πόλεμος. Λίγες ώρες μετά, ο κ. Τραμπ ανακοίνωνε τρίμηνη παύση εφαρμογής των δασμών σε πλήρη κλίμακα και στην Αθήνα η κυβέρνηση έπαιρνε μια «ανάσα», όσο και αν το διεθνές περιβάλλον έχει πολλούς αγνώστους.
Πολλοί παρατηρούν κάτι που ίσως θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως «στροφή» του κ. Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός όμως δεν έγινε αίφνης «τραμπικός», ούτε έχει την προσωπική σχέση που έχει με τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ ο Βίκτορ Όρμπαν ή η Τζόρτζια Μελόνι. Ο κ. Μητσοτάκης είναι ρεαλιστής πολιτικός, έμπειρος περί τα διεθνή και «διαβάζει» το νέο διεθνές περιβάλλον που διαμορφώνεται, εκτιμώντας ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων.
Έτσι, μετά από μια αναγνωριστική περίοδο, κατά την οποία βασικός στόχος ήταν να περάσουμε «κάτω από τα ραντάρ» και να μην βρεθούμε στο στόχαστρο του Τραμπ, πλέον ο κ. Μητσοτάκης επιδιώκει να καταγραφεί και στην Ουάσινγκτον ως μια μετριοπαθής φωνή για τις ευρωαμερικανικές σχέσεις. Υποστηρίζει τη λογική μιας δίκαιης συμφωνίας για το εμπόριο, απέναντι στις απόψεις και τις εισηγήσεις για ανταπόδοση με σκληρούς δασμούς-που θα έπλητταν και την ευρωπαϊκή και κατ’ αντιστοιχίαν την ελληνική οικονομία.
«Η Ελλάδα είναι σημαντική για τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτόν τον γεωπολιτικό κόσμο. Γεωπολιτικά σημαντική, οικονομικά σημαντική, σημαντική από ενεργειακή άποψη, ακόμη και σημαντική από την άποψη του τρόπου με τον οποίο διαχειριζόμαστε τη μετανάστευση. Συνεπώς, σε αυτού του είδους τις σχέσεις, όλοι πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τα δυνατά μας σημεία», είπε χθες στο φινάλε της συζήτησης του στους Δελφούς ο κ. Μητσοτάκης και σε αυτή τη γραμμή σκοπεύει να επιμείνει το επόμενο διάστημα.
Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν παραγνώρισαν τα καλά λόγια που είπε ο κ. Τραμπ μπροστά στις κάμερες για τον κ. Μητσοτάκη, με δεδομένο κιόλας ότι έχουν γνωριστεί και συνεργαστεί καλά και στις αρχές της θητείας του πρωθυπουργού. Σε αυτή την άσκηση ρεαλισμού, ο κ. Μητσοτάκης δεν θα ήθελε να ρισκάρει μια αντιπαράθεση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ που θα ήταν επιζήμια για την πατρίδα μας.
Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που ο κ. Μητσοτάκης επενδύει έτι περαιτέρω στη στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, ενώ προτάσσει και τη συμμετοχή της Ελλάδας στο project του IMEC ως αντίβαρο στους κινεζικούς σχεδιασμούς για έναν εμπορικό διάδρομο που θα εκτείνεται ως και την Ευρώπη. Η «ταμπακιέρα», άλλωστε, όπως την περιέγραψε ο πρωθυπουργός, είναι να διαμορφωθεί μια στρατηγική σχέση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ που θα υπερβαίνει τόσο τη δική του θητεία όσο και αυτήν του κ. Τραμπ και θα είναι «θωρακισμένη» απέναντι σε συγκυριακές μεταβολές.