Η εξίσωση για το μυαλό του μέσου Συριζαίου (ο Σκουρλέτης είναι κλασικό δείγμα) είναι εξαιρετικά απλή: «Είμαστε υπέρ της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, αλλά δεν πρέπει να καταφύγουμε στην υποχρεωτικότητα».
Η απάντηση μοιάζει ψιλοπαρανοϊκή, αλλά είναι βαθύτατα πολιτική, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται την ουσία της πολιτικής: μια χαζοχαρούμενη άσκηση φαντασιακών προσεγγίσεων της κοινωνικής πραγματικότητας, μια μεταφορά στον πραγματικό χρόνο των αριστεροδεξιών ιστορικών ονειρώξεων για το συλλογικό πολιτικό υποκείμενο που είναι η κοινωνία, η κίνηση της οποίας προς τον ορθολογισμό είναι μόνιμη και σταθερή, το κόμμα και η κυβέρνηση απλώς χρειάζεται να δείχνουν το δρόμο.
Άρα, που θα πάει, κάποια στιγμή ολόκληρη η κοινωνία θα πειστεί για την αξία του εμβολιασμού και μέσω της διαδικασίας αυτής θα αντιμετωπιστεί και η δημοκρατική εκτροπή της επιβολής της υποχρεωτικότητας από τα πάνω, η οποία καλή είναι, αλλά δεν χρειάζεται να την επιδιώκουμε!
Στη λογική του μέσου Συριζαίου ο covid 19 και η πανδημία υπάρχει μόνο στο βαθμό που μπορεί πολιτικά να αντιμετωπιστεί, είναι ένα βαθύτατα πολιτικό πρόβλημα, ένα ταξικό θέμα, απαιτεί πολιτικές ή πολιτικάντικες λύσεις ταξικής υφής, εξ ου και οι προτάσεις για μια Βαμβακούλεια επιτροπή από επιστήμονες κοινής αποδοχής, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει φανταστεί στους τέσσερις τοίχους των γραφείων και ο Γιώργος Παπανδρέου αποδέχθηκε.
Όλοι στην Κουμουνδούρου είναι βαθύτατα πεπεισμένοι πως, αν οι ίδιοι ήταν στην κυβέρνηση, θα διέθεταν τα απαραίτητα ταξικά εργαλεία ανάλυσης και τις κατάλληλες πολιτικές, ώστε να αντιμετωπίσουν την πανδημία με τη φωτεινή σκέψη, είτε του Κάστρο, είτε της Βενεζουελιανής σχολής, τα μονοκλωνικά αντισώματα του κ. Πολάκη βρωμάνε υπαρκτό λατινοαμερικάνικό σοσιαλισμό.
Σήμερα η χώρα βασανίζεται επειδή η χουντακούλη είναι ανίκανη να αποδεχθεί την αριστερή ιατρική πρωτοπορία και βολοδέρνει με κάτι Τσιόδρες, κάτι Γκάγκες και κάτι Βασιλακόπουλους χωρίς να μπορεί να βρει άκρη.
Πρόκειται για την κλασική λογική της ταξικής πρωτοπορίας τη αριστερής πολιτικής σκέψης που είναι επιστημονική, ανεξάρτητη και βαθιά ανθρωπιστική σε αντίθεση με αυτή των λακέδων του καπιταλισμού που είναι στενά προσδεδεμένοι στο άρμα των φαρμακευτικών εταιρειών και ασκούν ένα κομπραδόρικο ρόλο για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα.
Ο κ. Σκουρλέτης υπηρέτησε στην τηλεοπτική του εμφάνιση με πληρότητα το ρόλο του κατόχου μιας εξ αποκαλύψεως μοναδικής αλήθειας, την οποία παράγει ο μαρξισμός, ως αποκλειστικό αναλυτικό εργαλείο, αυτή η αλήθεια είναι χωρίς αντίπαλο, έχει απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα, συνεπώς είναι η μόνη οδός προς την ολοκληρωτική αντιμετώπιση του κορωνοϊού και των συνεπειών του. Ότι έκλεισε και πάλι το μάτι στους αντιεμβολιαστές ούτε που το υπολογίζει.
Για τον μέσο συριζαίο η τεράστια ανάγκη να μην διασυνδεθεί, είτε ο ίδιος, είτε το κόμμα (κυρίως αυτό), με την σκληρή επιβολή της υποχρεωτικότητας, επειδή αυτή η διασύνδεση συνιστά μια αντιδημοκρατική εκτροπή που θίγει βαθύτατα βασικά δημοκρατικά δικαιώματα, υπερτερεί της πρόδηλης ανάγκης να σχεδιαστεί από την ηγεσία του τόπου μια στοχευμένη υποχρεωτική εμβολιαστική πολιτική, ώστε βασικές κοινωνικές ομάδες στενά δεμένες με το βαθύ κράτος να ξεφύγουν από τις θεωρίες συνωμοσίας και να προστρέξουν να εμβολιαστούν περιορίζοντας τον κρίσιμο χώρο που ο ιός αναζητάει για να διαδοθεί.
Η διαδικασία θεωρείται υπέρτερη της ουσίας, η παρανοϊκή πολιτικότητα ενός καθαρά ιατρικού ζητήματος ξεπερνάει την βασική κοινωνική ανάγκη να αντιμετωπιστεί μια πανδημία και οι διάφορες μεταλλάξεις της, μία παλαβή, δήθεν δημοκρατική προσομοίωση απειλεί να γεμίσει τις εντατικές και τα νεκροταφεία προς χάριν της αριστερής ορθοδοξίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τολμήσει ποτέ να στοιχηθεί υπέρ των δυνάμεων της λογικής και της πράξης, θα συνεχίζει να τσαλαβουτάει στα θολά νερά διάφορων δοξασιών, θα συνεχίσει να ασκείται στην πολιτικοποίηση κορυφαίων κοινωνικών ζητημάτων, θα συνεχίσει να αλιεύει πολιτική αποδοχή και ψήφους στις τάξεις των αντιεμβολιαστών και να χαϊδεύει τα αυτιά του κάθε Ζιώγα αυτής της χώρας.
Δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή την παρανοϊκή τακτική, καθώς αισθάνεται πως χάνει την αριστερή ψυχή του, πως απειλείται ο χαρακτήρας του, πως βιάζεται από τον ταξικό εχθρό, πως ποδηγετείται από τη χουντακούλη και τα διάφορα καπιταλιστικά αποβράσματα.
Θα συνεχίσει να πατάει σε δύο βάρκες, να είναι κλασικά και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, να ικανοποιεί μια επικοινωνιακή στρατηγική υπέρ της αντιμετώπισης της πανδημίας και την ίδια ακριβώς ώρα να διακινεί ή να υπονοεί μια πολιτική προσέγγιση με έντονο το ταξικό στοιχείο, όπως κάθε καλός αριστερός που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να κάνει.
Ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι από αυτό το πολιτικό αλαλούμ των συριζαίων είναι οι αντιεμβολιαστές είναι κάτι που το έχουν ξεπεράσει στην Κουμουνδούρου.
Πάνω από όλα η αριστερά και η γραμμή…
