Η Ευρώπη και ο κορωνοϊός. Είμαστε έτοιμοι;

Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990, δεν οδήγησε στην ανάπτυξη μιας αξιόπιστης εξωτερικής ή αμυντικής πολιτικής.

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009, που ακολουθήθηκε από την κρίση του ευρώ στην Ευρώπη, δεν έφερε μια μεγαλύτερη οικονομική ολοκλήρωση.

Η τρομοκρατία του 2011 δεν έφερε μεγαλύτερη ασφάλεια και ο πόλεμος στη Σύρια, δεν οδήγησε σε κάποια ανασταλτική μορφή δράσης που θα έθετε τέλος στη δυστυχία και στο θάνατο τόσων αθώων. Μια διστακτικότητα για πιο ενεργό ρόλο, που την πληρώνουμε ακριβά βλέποντας τις τραγικές συνέπειες της στον τομέα του μεταναστευτικού.

Σήμερα, αντιμετωπίζουμε μια πρωτοφανή κρίση, ίσως τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα, διότι μιλάμε για έναν αόρατο πόλεμο, έναν αόρατο εχθρό, που δεν έχουμε ακόμα τα όπλα, να τον εξολοθρεύσουμε. Δίνουμε μια μάχη με το χρόνο, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για ολιγωρία.

Ο κορωνοϊός, που τώρα πλήττει την Ιταλία και την Ισπανία και σαρώνει όλη την ήπειρο, μπορεί και πρέπει επιτέλους να αποτελέσει την ιδανική ευκαιρία για την Ευρώπη να απομακρυνθεί από τον εφησυχασμό και τον εθνικό ατομικισμό και να στραφεί στην αλληλεγγύη και στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, στις αρχές δηλαδή πάνω στις οποίες γεννήθηκε.

Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα και πυγμή, πρέπει να λάβει ριζικές αποφάσεις, να παλέψει για το εμείς, για να μη γίνουμε μάρτυρες ενός ακόμα διχασμού Βορρά- Νότου.

Οι κρίσεις ανέκαθεν δημιουργούσαν ευκαιρίες για ένα υψηλό και διαφορετικό μείγμα πολιτικής. Οι ευρωπαίοι ηγέτες, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πιστέψουν ότι η συνεχιζόμενη πανδημία είναι διαφορετική μόνο επειδή είναι κρίση δημόσιας υγείας – και όχι πολιτική ή οικονομική.

Εκτός από το κόστος όσον αφορά τη ζωή και τη δημόσια υγεία, η πανδημία δημιούργησε ένα οικονομικό σοκ, σε μια κλίμακα που θα μπορούσε εύκολα να ξεπεράσει την οικονομική κρίση του 2008.

Ας ελπίσουμε λοιπόν πως οι ηγέτες σύντομα θα αντιληφθούν την ανάγκη να δούμε άμεσα λευκό καπνό, με την ενεργοποίηση του ΕΜΣ, την έκδοση του ευρωομολόγου και συνέχιση μαζικής αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ, για να μειωθούν τα υψηλότερα επιτόκια που αναγκάζονται να καταβάλλουν χώρες, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με την Ιταλία, για να πουλήσει ομόλογα στις χρηματαγορές.

Ανεξάρτητα από τον τρόπο που τελικά θα επιλεγεί, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να μοιραστούν τα οικονομικά βάρη της κρίσης. Κρίσεις τέτοιας έκτασης, απαιτούν γενναίους πολιτικούς και γενναίες αποφάσεις.

Αν η Ευρώπη μπορεί να αποτελεί μια ενιαία κοινή αγορά, μόνο όταν διανύουμε καλές περιόδους, τότε σαν οντότητα δεν έχει λόγο ύπαρξης. Αν τούτη την κρίσιμη ώρα η Ευρώπη δεν δείξει αλληλεγγύη, οι λαοί δεν θα το λησμονήσουν ποτέ.

Αντιθέτως, αν μέσα σε αυτήν την πανδημία αφουγκραστούμε τους πιο αδύναμους, και τείνουμε χέρι βοηθείας σε εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη, θα είναι σαν να χτίζουμε την Ευρώπη από την αρχή, πάνω στις αρχές της ισότητας, του σεβασμού και της αλληλεγγύης και το σύνθημα « Ενωμένοι θα νικήσουμε, η Ένωση θα καταφέρει και θα ανακύψει, πιο ισχυρή από ποτέ» θα λάβει για πρώτη φορά σάρκα και οστά. Είμαστε έτοιμοι όμως να βάλουμε στην άκρη τους εθνικούς διχασμούς;