Έπιασαν τόπο οι προσευχές του Τσίπρα για να βγει από το απόλυτο αδιέξοδο και την πολιτική ανυπαρξία: Το λεφτόδεντρο της εποχής που ήταν πρωθυπουργός κι έκανε μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα υπάρχει!!!
Του Χρήστου Υφαντή
Είναι το ευρωπαϊκό πρόγραμμα στήριξης, για το οποίο τόσο πάλεψαν οι χώρες του νότου κι ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη συμμετοχή της Ελλάδας να ορίζεται περί τα 32 δισεκατομμύρια ευρώ, με το τελικό ποσό των διάφορων ενισχύσεων ή εξαιρετικά χαμηλότοκων δανείων να φτάνει γύρω στα 72 δισεκατομμύρια ευρώ για την προσεχή τριετία.
Κι επειδή στη λογική Τσίπρα ( δια στόματος Αχτσιόγλου) «η αύξηση των μισθών φέρνει την ανάπτυξη», σκεφτείτε « τι μπορεί να φέρει στην ελληνική κοινωνία ένα πρόγραμμα ακραίων παροχών», το οποίο θα καλύπτει «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» αρκεί να στηρίζει και να υποστηρίζει αυτή την ιδεολογική κουρελού του δήθεν αριστερούλικου κοινωνικού παρεμβατισμού.
«Βρήκε ο γύφτος τη γενιά του κι αναγάλλιασε η καρδιά του» δηλώνει η λαϊκή σοφία κι ο Τσίπρας δεν πάει πίσω. Βρήκε ξένα λεφτά για μοίρασμα κι αμέσως άνοιξε το πουγκί και μοιράζει παντού ότι θέλει ο καθένας να ακούσει, χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, αρκεί να εμφανιστεί ως ο επί γης σωτήρας, κάτι σαν αριστερός Μεσσίας με τα λεφτά των σκληρών καπιταλιστών του ευρωπαϊκού βορρά.
Η ομιλία του στη ΔΕΘ ήταν, για μια ακόμη χρονιά, η αποθέωση του τίποτε. Ξένη προς κάθε βασική ανάγκη της ελληνικής οικονομίας, σε εντελώς αντίθετη τροχιά από τις προτεραιότητες, χωρίς καμία επαφή με την απολύτως αναγκαία παραγωγική αναδιάρθρωση, χωρίς ούτε λέξη για την αύξηση της πίττας, χωρίς καμία διάθεση για κορυφαίες θεσμικές αλλαγές στο δημόσιο, στην εκπαίδευση, στην παραγωγή.
Λεφτά παντού, διορισμοί παντού, εξυπηρετήσεις παντού χωρίς κανείς να αναρωτιέται από πού θα προκύψει το μερίδιο της χώρας για να μοιραστεί και – το σημαντικότερο- πως θα συμβούν όλα αυτά τα καταπληκτικά με τους ξένους πάνω από το κεφάλι μας να ζητάνε σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας και το λογαριασμό.
Πιστός στη λογική «πες στον καθένα ότι θέλει να ακούσει, κανείς δεν έχασε τάζοντας» ο Τσίπρας αισθάνθηκε, είναι αλήθεια, στο στοιχείο του, κατάσταση από την οποία απείχε καιρό τώρα πιεζόμενος σκληρά από την ανύπαρκτη πολιτική ηθική του ΣΥΡΙΖΑ, από τις ιδεοληψίες των συνιστωσών και από τις εσωκομματικές κόντρες χωρίς έλεος!
Το βήμα της ΔΕΘ ήταν για το τέως πρωθυπουργό μια όαση στη σκληρή έρημο της καθημερινότητας, στην ανυπαρξία πολιτικών θέσεων και στην περιφερόμενη ιδεολογική του ταυτότητα με ότι καθυστερημένο και αντιπαραγωγικό έχει επιβιώσει σε αυτή τη χώρα.
Οι διορισμοί και οι παροχές συνιστούν μια υπέροχη ιστορία, την οποία δεν πρόκειται να χαλάσουν μερικές λεπτομέρειες, όπως η ανάγκη της χώρας να αποκτήσει παραγωγικό μοντέλο σύγχρονο και λειτουργικό, οι από ετών προσδοκώμενες από την οικονομία αλλαγές στον κρατικό καπιταλισμό, οι σοβαρές μειώσεις της επιρροής του κρατικού τομέα και του δημοσιοσχεσίτικου μοντέλου, η αποτίναξη του ζυγού της κρατικής γραφειοκρατίας.
Είναι ψιλά γράμματα για τον Αλέξη όλα αυτά και, το κυριότερο, δεν φέρνουν τα προσδοκώμενα ψηφαλάκια στην κάλπη, συνεπώς δεν υπάρχει χρόνος για να ασχολείται μαζί τους ένας πούρος αριστερός ηγέτης, που συνομιλεί με τις μάζες τάζοντας συνεχώς όσα δεν πρόκειται ποτέ να έχει για να διαθέσει.
Η ΔΕΘ ήταν το κατάλληλο βήμα για το ετήσιο παραμύθι του και το είπε απ’ έξω κι ανακατωτά, χωρίς να κομπιάσει, σαν μαθητής δημοτικού που λέει την πρωινή προσευχή και δεν βλέπει την ώρα να τελειώσει το μαρτύριο.
Η περίοδος είναι πολύ σκληρή για τον Αλέξη, οι δημοσκοπήσει επιμένουν να μην φέρνουν αισιόδοξα μηνύματα, οι αριθμοί είναι αποτρεπτικοί σε διάφορες «επαναστάσεις» και κινητοποιήσεις κάθε είδους και τα εμπόδια που έχουν συσσωρευτεί στη χώρα δείχνουν να ευνοούν τον Μητσοτάκη, παρά να ενισχύουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το παραμύθι του λεφτόδεντρου είναι το μόνο αποκούμπι και κάθε τίμιος αριστερός δεν χάνει την ευκαιρία να το ποτίζει όταν έρθει η ώρα του.
