Δεσποτική εορτή που αναφέρεται στην ανάβαση του Χριστού στους ουρανούς και θεωρείται στην εκκλησιαστική παράδοση ως η ολοκλήρωση της επίγειας αποστολής του Κυρίου και της ιστορικής Του πορείας, η Ανάληψη εορτάζεται από την Εκκλησία την 40ή ημέρα από την Ανάσταση του Κυρίου.
Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες φέρουν το όνομα Ανάληψη.
Το εκκλησιαστικό γεγονός της Αναλήψεως περιγράφεται από τους Ευαγγελιστές Μάρκο (ιστ’ 19), Λουκά ( κδ’ 50-52) και Ιωάννη (στ’ 62 και κ’ 17), στις Πράξεις των Αποστόλων (α’ 2-9), στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου (Προς Εφεσίους δ’ 8-10, Προς Εβραίους δ’ 14 και ζ’ 26, Α’ Προς Τιμόθεον γ’ 16) και στην Α’ Καθολική Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου (γ’ 22).
Μόνο ο Ευαγγελιστής Ματθαίος παραλείπει κάθε μνεία για το γεγονός αυτό.
Σύμφωνα με τις ανωτέρω περιγραφές της Καινής Διαθήκης, η Ανάληψη έγινε στο Όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ, μπροστά στους μαθητές του Χριστού, οι οποίοι παρακολούθησαν με δέος την απομάκρυνση του Διδασκάλου.
Η πατερική παράδοση τονίζει ιδιαίτερα τον υπερφυσικό χαρακτήρα της Αναλήψεως του Κυρίου, που περιελήφθη στη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας με τη χαρακτηριστική αναφορά στο Σύμβολο της Πίστεως («και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης…»).
Τόσο στις Πράξεις των Αποστόλων όσο και στο Σύμβολο της Πίστεως («Πιστεύω») διακηρύσσεται η σχέση της Αναλήψεως με τη Δευτέρα Παρουσία.
Η Ανάληψη του Χριστού συνεορταζόταν με την Πεντηκοστή κατά τους πρώτους αιώνες.
Από τον 4ο αιώνα, όμως, άρχισε η προοδευτική διάκριση και ο αυτοτελής εορτασμός της.
Ευάγγελος Αποστολίδης
Θεολόγος Οικονομολόγος
Καθηγητής Μ.Ε.
