Το έργο «εξήντα λεπτά ψέματα» ήταν η μοναδική οδός διαφυγής του κ. Τσίπρα από την σκληρή αλήθεια των αριθμών.
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω ριζικά με την κρατούσα άποψη « η είδηση από την συζήτηση του προϋπολογισμού 2023 είναι η εξαγγελία Μητσοτάκη για την πριμοδότηση αγοράς τροφίμων κ.λ.π.» και η ανάλυση των τεχνικών λεπτομερειών που ακολούθησε προεξάρχοντος (και πάλι) του κ. Άδώνιδος Γεωργιάδη.
Όποιος τον κ. Μητσοτάκη παρακολουθούσε από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στην πολιτική ζωή της Β΄ Αθήνας γνωρίζει πολύ καλά πως ανάλογες εξαγγελίες «είναι στη φύση του», ο άνθρωπος είναι ένας κλασσικός κεντρώος φιλελεύθερος πολιτικός, υπηρετεί με απίστευτη συνέπεια το δόγμα της «κοινωνικής προτεραιότητας» όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, όλες οι σχετικές εξαγγελίες του είναι μια σχεδιασμένη πολιτική να ξεπεραστεί με τις μικρότερες δυνατές απώλειες το μεσοδιάστημα μεταξύ της έκρηξης των επενδύσεων και της κοινωνικής τους απόδοσης, τότε που η ίδια η οικονομία θα αναλάβει τον ρόλο που της πρέπει απέναντι στην κοινωνία.
Προσωπικώς, άλλο είναι το γεγονός που εκτιμώ πως θα έπρεπε να είναι πρωτοσέλιδο και να έχει προκαλέσει, ήδη, τσουνάμι αναλύσεων: το γεγονός πως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μίλησε από του βήματος της Βουλής για εβδομήντα λεπτά και δεν είπε ούτε μια αλήθεια!
Είναι τρομακτικό και ως σκέψη ακόμη, αλλά συνέβη και η καταγραφή του είναι πανεύκολη για κάποιον που θα αναγνώσει την ομιλία του σε αντιπαράθεση με όσα ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ ( χωρίς ΠΣ τότε) διέπραξαν στα τέσσερα «και κάτι ψιλά» χρόνια που (υποτίθεται) κυβέρνησαν τη χώρα.
Ούτε μια αλήθεια!!! Εβδομήντα λεπτά το ένα ψέμα πίσω από το άλλο, χωρίς την παραμικρή ένδειξη τσίπας, χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής, χωρίς ένα χαμηλωμένο από συστολή βλέμμα συνέθεσαν μια ομιλία ενός ανθρώπου που έχει (είναι ξεκάθαρο πλέον σε όλους) τεράστιο ψυχολογικό πρόβλημα με την εγγενή ανεπάρκεια του και την κωμική δημόσια εικόνα του, ώστε να οδηγείται (για να τα ξεπεράσει) στον απόλυτο σταλινογενή αμοραλισμό, ωσάν όλοι οι απέναντι του να έχουν υποστεί συλλογική λοβοτομή ή συνεπή κομματική αμνησία!
Η επισήμανση Μητσοτάκη « στον τελευταίο προϋπολογισμό αυτής της κυβέρνησης μιλήσατε εξήντα πέντε λεπτά για το παρελθόν και μόλις τρία λεπτά για το μέλλον της χώρας» είναι μια ευγενική υπόμνηση της παραπάνω διαπίστωσης.
Ο πρωθυπουργός προφανώς δεν επιθυμούσε να αποτυπώσει δραματικά την ατομική και πολιτική ανεπάρκεια του βασικού του αντιπάλου ( λέμε τώρα!!!), παρέμεινε στην απλή υπόμνηση, μεταξύ μας τον βολεύει εξαιρετικά ένας Τσίπρας «σε κανονική έκδοση», αυτό το απίστευτο δείγμα αγραμματοσύνης, ασχετίλας, θράσους και ματαιοδοξίας είναι βούτυρο στο ψωμί κάθε εχέφρονος πολιτικού, ειδικά της κεντρώας συνιστώσας στο δρόμο προς τις εκλογές.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είναι σαφές πως ούτε τη συγκυρία μπορεί να αντιληφθεί, ούτε τις κεντρικές προτεραιότητες του χρονικού διαστήματος στο οποίο η χώρα καλείται να πορευτεί, η αριστερή του μονομανία τον οδηγεί σε ακραία τριτοδιεθνιστικά μονοπάτια και σε τελειωμένες πολιτικές ταξικού διαχωρισμού του προηγούμενου αιώνα, είναι μια ασφαλής καταφυγή το «ηρωικό παρελθόν», όταν το σκληρό παρόν δεν μας βολεύει.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ (με ΠΣ τώρα) δεν είχε κανένα πρόβλημα να καταψηφίσει ακόμη και τις αμυντικές δαπάνες σε μια περίοδο που στην περιοχή εξελίσσεται « της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα» σε στεριά, αέρα και θάλασσα ( ειδικά στη θάλασσα), αφού προηγουμένως είδε τους διάφορους «Τσακαλώτους» να τον ξεφτιλίζουν ζητώντας να πάρει πίσω τη θετική (εκ των υστέρων) ψήφο στο επίδομα των σωμάτων ασφαλείας και να καταγραφεί στην λίστα με όλους τους ορθόδοξους και αιρετικούς της αριστεράς που περιμένουν «να επαναστατήσουν οι λαοί Ελλάδας και Τουρκίας και με επικεφαλής της εργατική πρωτοπορία των δύο χωρών να επιβάλλουν την ειρήνη στο Αιγαίο»!!!
Αυτή η «τσιρκοειδής» πολιτικά κοινοβουλευτική παρουσία είναι, στην ουσία της, μια σαφής υποχώρηση του ίδιου του κ. Τσίπρα και του μπλοκ των διάφορων «προεδρικών» στις πιέσεις της αριστερής πτέρυγας («Ομπρέλα και λοιποί συγγενείς»), αλλά, ταυτόχρονα, μια πολύ safe επιλογή απέναντι στον ορατό κίνδυνο να ξεκινήσει να μιλάει ο κ. Τσίπρας «για το αύριο της χώρας» και να παρατηρηθεί έλλειψη στα λεμόνια και στις ντομάτες στις λαϊκές…
Οι πεζοδρομιακές φαντασιώσεις των πούρων της αριστερής κανονικότητας λειτουργούν και ως προκάλυψη της δομικής ανικανότητας του κ. Τσίπρα να οργανώσει μια «νικητήρια» (αυτό αναμένει) πολιτική παρέμβαση και να εκφωνήσει μια «επί του πραγματικού» πολιτική ομιλία. Η διαφυγή στα παραδοσιακά αριστερά συννεφάκια βολεύει και τον ίδιο και χαϊδεύει τα αυτιά στο πόπολο, η εικόνα της «προεδράρας που τους είπε στα μούτρα και τους ξεφτίλισε» εξακολουθεί να πουλάει σε ένα τμήμα του πληθυσμού.
Το έργο «εξήντα λεπτά ψέματα» ήταν η μοναδική οδός διαφυγής του κ. Τσίπρα από την σκληρή αλήθεια των αριθμών, απέναντι στους οποίους κάθε συνεπής με την δραματική έλλειψη αυτογνωσίας αριστερός μόνο γενικόλογες αρλούμπες «για τη δημοκρατία, την δημοκρατική (;;;) ανάπτυξη, την δικαιοσύνη και την κοινωνική συνοχή» μπορεί να παραθέτει, ειδικά αν είναι πολύ πρόσφατη η κυβερνητική θητεία του δικού του πολιτικού χώρου.
Υ.Γ. Πολύ θα ήθελα να δω κάποια στιγμή να δημοσιεύονται στοιχεία από ένα αστάθμητο δείγμα δημοσκοπήσεων. Γίνεται; Κάτι μου λέει πως θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι με τα αρχικά, τα ανόθευτα νούμερα …
