Η 25η Μαρτίου αποτελεί διπλή γιορτή για την Ελλάδα, αφού εορτάζεται η Επανάσταση των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1821 και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα της συγκεκριμένης ημέρας είναι ο μπακαλιάρος σκορδαλιά που στρώνεται σε αρκετά τραπέζια, ανάμεσα σε άλλα εδέσματα.
Πώς ξεκίνησε όμως το έθιμο; Ο παστός μπακαλιάρος που καταναλώνουμε, εμφανίστηκε στο ελληνικό τραπέζι περί τον 15ο αιώνα και με την πάροδο του χρόνου καθιερώθηκε ως το πιάτο της εορτής του Ευαγγελισμού.
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, με εξαίρεση τα νησιά, όπου υπήρχε πάντα φρέσκο ψάρι, στην υπόλοιπη Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος ήταν η φθηνή και εύκολη λύση.
Ιστορικά, εκείνοι που έστελναν στην Ελλάδα μεγάλες ποσότητες μπακαλιάρου ήταν οι Άγγλοι, οι οποίοι τον αντάλλασσαν με σταφίδα.
Η ιστορία της σκορδαλιάς
Η σκορδαλιά, γνωστή και ως αλιάδα, είναι ένα συνοδευτικό πιάτο για την 25η Μαρτίου που μοιάζει με πουρέ το οποίο φτιάχνεται αναμιγνύοντας λιωμένο σκόρδο με μια παχύρρευστη βάση, η οποία μπορεί να είναι πουρές πατάτας, καρύδια, αμύγδαλα ή βρεγμένο μπαγιάτικο ψωμί -και ρίχνοντας στο τέλος ελαιόλαδο ώστε να δώσει στο μείγμα μία απαλή, κρεμώδη υφή.
Παραλλαγές της βασικής συνταγής περιλαμβάνουν τα αβγά ως το υλικό που δίνει την κρεμώδη υφή, κάνοντας το λιγότερο ή και καθόλου παχύρρευστο, δίνοντας ένα αποτέλεσμα παρόμοιο με το γαλλικό αγιαλί.
Στα νησιά του Ιονίου, η σκορδαλιά σερβίρεται με μπακαλιάρο και συνήθως με λεμόνι αντί ξύδι.
