Του Βαγγέλη Αποστολίδη
Σε λίγες ώρες ανοίγουν οι κάλπες στα Σκόπια για το περίφημο δημοψήφισμα έγκρισης της «συμφωνίας των Πρεσπών». Το αποτέλεσμα του είναι καθοριστικό για το μέλλον των Σκοπίων, για την πολιτική τύχη του αμόρφωτου ιστορικά και με τις κομμουνιστικές καταβολές του Α. Τσίπρα, του συμμάχου του Π. Καμμένου που απλά παίζει τε ρέστα τις επιβίωσής του, αλλά και μακροπρόθεσμα των ισορροπιών στα Βαλκάνια.
Ανεξάρτητα με το πώς αξιολογεί κανείς την εθνικά επιζήμια «συμφωνία των Πρεσπών» για την οριστική ονομασία και τα εθνοτικά χαρακτηριστικά των Σκοπίων (Vardarska), υπάρχουν κάποια δεδομένα που θα πρέπει να αναφερθούν.
Στην προσπάθεια του ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ να υποστηρίξει την καμπάνια του «ναι» ως προς την συμφωνία αυτή στο επερχόμενο δημοψήφισμα , υπερβαίνει σαφώς τα «εσκαμμένα» και τα περιθώρια της σύμβασης που προωθείται.
Μιλά συνεχώς και επιχαίρει για αναγνώριση de jure πλέον του «μακεδονικού έθνους» και γλώσσας. Μπορεί να έχει προβλήματα η συμφωνία που να επιτρέπει κάτι παρόμοιο ή σε κάθε περίπτωση η κυβερνητική Αθήνα να δείχνει υπομονή αφού καταλαβαίνει την σκοπιμότητα που εξυπηρετείται . Αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ο Αλβανικός πληθυσμός του Τετόβου , επιτρέπει ή τουλάχιστον δεν σχολιάζει την «μονομέρεια» της «μακεδονικής» εθνότητας του Ζ. Ζάεφ και των υπολοίπων σλαβικής καταγωγής συνοδοιπόρων του;
Να ξεκαθαρίσουμε πως τα Σκόπια δεν είναι ενιαίο εθνικό κράτος , όπως διαφημίζεται από τους αρμοδίους της, έστω και αν από λάθος το δέχεται για παράδειγμα η συνφωνία των Πρεσπών. Είναι ουσιαστικά ένα ομόσπονδο κρατίδιο από δύο εθνότητες και δύο γλώσσες ως κύρια πληθυσμιακά συστατικά. Κάτι που σκόπιμα παραγνωρίζεται είναι η Ελληνική Μειονότητα των 200.000 περίπου το 17% του πληθυσμού. Ο βασικός πληθυσμιακός πυρήνας όπως συγκροτείται από τους σλάβους βουλγαρικής καταγωγής , που διαφημίζονται ως «μακεδόνες» και τους Αλβανούς που δεν έχουν κάποια εθνοτική και γλωσσική σχέση με τους σλάβους. Απλά όλοι μαζί συμβιούν εντός των συνόρωντων Σκοπίων(προπολεμικά αυτή η περιοχή ονομαζόταν Vardarska). Άρα γιατί οι Αλβανοί δεν διαμαρτύρονται και μάλιστα με ένταση μπροστά στην εθνοτική και γλωσσική τους παράλειψη; Γιατί κάνουν κάθε θυσία προκειμένου να βρεθεί η χώρα, ως αναγνωρισμένο κράτος , εντός του ΝΑΤΟ και προπάντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Οι απαντήσεις μπορεί να ποικίλουν. Ας κρατήσουμε όμως μία. Με την ένταξη της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, η χώρα διαφεύγει της σημαντικής επιρροής ή ελέγχου της σλαβικής υπερ-δύναμης Ρωσίας. Εντάσσεται στην Δύση και συναντά την «μητέρα πατρίδα» Αλβανία , που και αυτή κινείται στην ίδια πολιτικοστρατιωτική συμμαχία. Ταυτόχρονα με την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαική Ένωση, ενδεχομένως και πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία ένταξης της «μητέρας Αλβανίας , η μειονότητα των Αλβανών του Τετόβου , αποκτά το θεσμικό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους. Σε εφαρμογή της γνωστής επαίσχυντης αρχής της Ε.Ε. Οπότε είναι πλέον μια απλή «εσωτερική μετακίνηση» στην ενδοχώρα της ευρωπαϊκής ζώνης να αφήσουν εδαφικά τη «Βόρεια Μακεδονία» και να προσχωρήσουν , με δημοψήφισμα προφανώς, στην «μητέρα» Αλβανία.
Το εν λόγω σκεπτικό δικαιολογεί την σιωπή , την ανοχή και την καρτερία των Αλβανών των Σκοπίων στις εθνοτικές και γλωσσικές προκλήσεις και αυθαιρεσίες των σλάβων, είτε αυτές εκφράζονται από τον «εκσυγχρονιστή» Ζάεφ, είτε από τους πιο εθνικιστικούς κύκλους των «κομιτατζήδων» του VMRO. Γιατί διαφορετικά η σιωπή τους μοιάζει …ανάρμοστη.
Πάντως μην εκπλαγούμε αν στο προσεχές μέλλον σημειωθούν διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια από την αλβανική κοινότητα, που στα πλαίσια του αλβανικού εθνικισμού επιδιώξουν την ένωση με το αλβανικό κράτος.
Θα πιαστεί άραγε και πάλι η ελληνική κυβέρνηση αδιάβαστη, ή θα διεκδικήσει με σθένος την αυτονομία της Βόρειας Ηπείρου καθώς και τα διακιώματα των Ελλήνων των Σκοπίων, ή ακόμα καλύτερα και την επαναδιαπραγμάτευση του ονόματος ;
