Στη φτωχοποίηση των Ελλήνων οδήγησαν οι δυσβάχταχτοι φόροι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί στον υπόλοιπο κόσμο οι εργαζόμενοι να βλέπουν τη φορολογική επιβάρυνση να μειώνεται, όμως στην Ελλάδα οι φόροι γίνονται όλο και πιο δυσβάσταχτοι, σε μια πορεία που ξεκίνησε μέσα στην κρίση αλλά συνεχίστηκε με τον ίδιο ρυθμό ακόμη και το 2018.
Αποτέλεσμα είναι να εμποδίζεται αφενός η μείωση της ανεργίας και αφετέρου η ενίσχυση των εισοδημάτων κυρίως για τα χαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια της μεσαίας τάξης.
Όπως προκύπτει από στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η Ελλάδα είχε το 2018 τη 13η υψηλότερη φορολογική επιβάρυνση μεταξύ των 36 χωρών μελών του διεθνούς οργανισμού, σε σύγκριση με τη 15η θέση που κατείχε το 2017.
Η αρνητική αυτή πορεία της χώρας αντανακλάται και στο γεγονός ότι η φορολογική επιβάρυνση για το μέσο εργαζόμενο στην Ελλάδα αυξήθηκε οριακά κατά 0,1 ποσοστιαίες μονάδες το 2018, στο 40,9%.
Παρά, τις μεγάλες θυσίες των πολιτών και την άνευ προηγουμένου δημοσιονομική προσαρμογή η Kυβέρνηση δεν έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την ελάφρυνση του φορολογικού βάρους και κατά συνέπεια τη μείωση του μη-μισθολογικού κόστους εργασίας.
Όπως μάλιστα επισημαίνει η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), μια μόνιμη ελάφρυνση του φορολογικού βάρους στην εργασία ανά νοικοκυριό θα επιφέρει – ceteris paribus – μόνιμο θετικό αποτέλεσμα στην οικονομική δραστηριότητα της χώρας.
Επομένως, για να επιτευχθεί η πολυπόθητη ενίσχυση της ανάπτυξης και να περιοριστεί ο κίνδυνος φτώχειας, είναι προαπαιτούμενο να μειωθούν οι φόροι.
Η μείωση του φορολογικού βάρους οδηγεί αφενός σε ενδυνάμωση των κινήτρων των εργαζομένων και των επιχειρήσεων και αφετέρου στην ενίσχυση των επενδυτικών κινήτρων.
Σύμφωνα με τον ορισμό του ΟΟΣΑ, η φορολογική επιβάρυνση ορίζεται ως το άθροισμα μεταξύ των φόρων και των εισφορών που καταβάλλονται τόσο από το μέσο εργαζόμενο χωρίς παιδιά (ώστε να μην συμπεριλαμβάνονται τυχόν επιδόματα), όσο και από τον εργοδότη (συνολικό κόστος εργασίας), ως ποσοστό του συνολικού κόστους εργασίας. Στο γράφημα που ακολουθεί παρουσιάζεται το μη-μισθολογικό κόστος εργασίας ως ποσοστό του συνολικού κόστους εργασίας για το 2010, το 2017 και το 2018 (tax wedge).
Αν εξαιρέσουμε την περίπτωση της Ιταλίας, η οποία φαίνεται να έχει την υψηλότερη φορολογική επιβάρυνση διαχρονικά τόσο μεταξύ των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, όσο και μεταξύ του συνόλου των χωρών του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο.
Οι υπόλοιπες χώρες του Νότου φαίνεται να διατηρούν και αυτές υψηλά ποσοστά, μεγαλύτερα από εκείνα του μέσου όρου του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Ακόμα, η φορολογική επιβάρυνση για το μέσο εργαζόμενο μεταξύ 2000 και 2018 αυξήθηκε κατά 2,1%, στο 40,9% όταν για την ίδια περίοδο, η μέση φορολογική επιβάρυνση στον ΟΟΣΑμειώθηκε κατά 1,3 ποσοστιαίες μονάδες, στο 36,1%.
