Το σπαρτιάτικο, ελαφρύ, προσιτό «ελληνικό αυτοκίνητο του λαού» ίσως βγει ξανά στην παραγωγή.
Η ιστορία του Pony πάει αρκετά πίσω, με περισσότερα από 60 χρόνια βιομηχανικής εμπειρίας στην απλή, λιτή, ευέλικτη και κερδοφόρο παραγωγή μικρής σειράς αυτοκινήτων ειδικής κατηγορίας.
Το Ρony έκανε την εμφάνιση του χρησιμοποιώντας τότε την πλατφόρμα του θρυλικού 2CV της Citroën. Σε ένα έξυπνα γραμμένο διαφημιστικό της εποχής, ο Πέτρος – Τζανέτος Κοντογούρης έγραφε πως το Pony «έχει τη μεστή δημοκρατικότητα του μπλου-τζιν», πως «σπάει τα μοτίβα της επίδειξης» και πως «είναι τόσο άσχημο που καταλήγει όμορφο». Οι ατάκες θα μπορούσαν να είχαν βγει από ταλαντούχο κειμενογράφο διαφημιστικής αλλά ήταν δείγμα της σωστής, μοντέρνας αντίληψης για ένα τελείως basic προϊόν.
Η επιχείρηση είχε δει σωστά τις προοπτικές της αγοράς. Στόχευε στον χειρωνάκτη, τον απλό επαγγελματία αλλά, κυρίως, στην ανάγκη να προμηθεύσει ένα γερό, φτηνό, με ανταλλακτικά που έβρισκες και στο περίπτερο, λακωνικό αυτοκίνητο. Οι αναδυόμενες αγορές της Αφρικής, Ασίας αλλά και της Λατινικής Αμερικής ήταν το μάστερ πλαν της έξυπνης επιχειρηματικής κίνησης της οικογένειας Κοντογούρη.
Η πρωτοπορία της NAMCO συνίστατο στο ότι κατασκεύαζε (και συνεχίζει) ανταγωνιστικά αυτοκίνητα σε μικρές σειρές (Low-volume series), με ελληνική προστιθέμενη αξία (Ε.Π.Α.) 65% τουλάχιστον. Ιστορικά η NAMCO είναι η πρώτη ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία σειράς σ’ όλη τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Στη συνέχεια, το 1982, και μετά την παύση παραγωγής του 2CV, το Pony εφοδιάστηκε με κινητήρες Ford, μεταβαίνοντας αισίως στην τρίτη και τέταρτη γενιά του, με μεγάλες παραγγελίες και εξαγωγές ακόμα και στην Αμερική.
Συνολικά είχαν παραχθεί δεκάδες χιλιάδες μονάδες από το εργοστάσιο στη συμπρωτεύουσα (και πάνω από 1,000,000 Pony σε 14 χώρες). Το οποίο εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη, αν και δεν έκλεισε τελείως, αναγκάστηκε να σταματήσει την παραγωγή του το ’83.Ήταν όταν ο αθάνατος Έλληνας συνδικαλιστής (ή συνδικαληστής;) δεν άφηνε να μπει κανείς να δουλέψει για τέσσερις μήνες αλλά ούτε να παραδοθούν τα έτοιμα αυτοκίνητα. Κλασική ελληνική ιστορία.
Η επιστροφή του Pony Όλα αυτά μέχρι πριν μερικά χρόνια όταν η οικογένεια Κοντογούρη άρχισε να κάνει ξανά επαφές με επιχειρηματίες της Βόρειας Αφρικής για εξαγωγές. Το Pony κολλούσε γάντι εκεί και τα κατάφεραν. Η επιστροφή της νεότερης εκδοχής του Pony ήταν να βγάζει 75 άλογα. Πάλι με μοτέρ της Citroën και εκμοντερνισμένη σχεδίαση. Ωστόσο η ελληνική ύφεση επιβράδυνε τη διαδικασία. Η επιχειρηματικότητα τράβηξε χειρόφρενο και οι άνθρωποι της εταιρίας έτρεχαν για μήνες στην Ιταλία ώστε να βγουν οι απαραίτητες εγκρίσεις. Μετά από επίμονες προσπάθειες τα κατάφεραν ξανά. Φέτος το καλοκαίρι, ο Ανδρέας Κοντογούρης σε διαδικτυακή του συνέντευξη αποκάλυψε πως «υπάρχει fund που δίνει πέντε εκατομμύρια ευρώ για το νέο Pony» ενώ είναι σε φάση κατάθεσης του σχετικού μπίζνες πλαν με στόχο να υιοθετήσει υβριδική τεχνολογία – πιθανώς αγορασμένη από τη «δεξαμενή» της Ford. Το ελπίζουμε.
Το «ελληνικό αυτοκίνητο του λαού», αν μη τι άλλο, είναι ένα δείγμα τρανής απόδειξης πως το ελληνικό τσαγανό μπορεί να επιστρέψει.
