Η κυβέρνηση υλοποίησε την προεκλογική της δέσμευση – Υπέρ της διάταξης ψήφισαν 162 βουλευτές – Μητσοτάκης: Τα πανεπιστήμια είναι χώροι ανοιχτής έκφρασης δεν μπορεί να γίνονται αποδεκτές ούτε πράξεις κοινών μαφιόζων ούτε δράσεις πολιτικών «μπράβων»
Υπερψηφίστηκε το άρθρο 64 για το πανεπιστημιακό άσυλο του διυπουργικού νομοσχεδίου από την πλειοψηφία της Βουλής.
Υπερ της διάταξης ψήφισαν 162 βουλευτές, κατά 15 και 21 δήλωσαν «παρών»
Υπέρ του άρθρου 64 ψήφισαν οι ΚΟ της ΝΔ και της Ελληνικής Λύσης. Το Κίνημα Αλλαγής δήλωσε «παρών», το ΚΚΕ καταψήφισε ενώ ΣΥΡΙΖΑ και ΜεΡΑ25 απείχαν από την διαδικασία.
Νωρίτερα, στ διάρκεια της συζήτησης του άρθρου στη Βουλή ο πρώθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε τονίσει πως «εμείς δεν θέλουμε αστυνόμους στα πανεπιστήμια. Θέλουμε, όμως, να διώξουμε από εκεί τους κουκουλοφόρους που αστυνομεύουν τη ζωή των φοιτητών» τόνισε ο πρωθυπουργός και πρόσθεσε: «Έχουν αφήσει τα πανεπιστήμια σαν κατακτημένα κτίρια να ανήκουν σε κάποιους άλλους και όχι στους φοιτητές και στους καθηγητές»
Ολόκληρη ο ομιλία Μητσαοτάκη έχει ως εξής:
«Παίρνω τον λόγο για να επισημάνω ορισμένες κρίσιμες πλευρές της θέσης μας για το πανεπιστημιακό άσυλο. Και νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να προσεγγίσουμε το θέμα, είναι να το δούμε με τη ματιά ενός απλού φοιτητή. Ας φανταστούμε, λοιπόν, έναν πρωτοετή σε μία σχολή, στο κέντρο της πόλης. Φτάνει στο πανεπιστήμιο, γεμάτος δέος, χαρά και αγωνία μαζί. «Ψαρωμένος», όπως λέμε, διψά για νέες εικόνες. Για μάθηση και για καινούργιες εμπειρίες.
Έχει φιλοδοξίες και επιθυμία για ζωή. Είναι, με λίγα λόγια, ένας νέος άνθρωπος! Και τι συναντά;
Σίγουρα θα αισθανθεί αμήχανα, βλέποντας -από την αρχή κιόλας- άγνωστους να μπαινοβγαίνουν στις αίθουσες και βρίσκοντας κλειστή την βιβλιοθήκη.
Το ίδιο και την Γραμματεία της σχολής, οι υπάλληλοι της οποίας φοβήθηκαν κάποια επεισόδια…
Περπατώντας, μετά, στους βρώμικους διαδρόμους, θα αναρωτηθεί αν όποιος θέλει μπορεί να γράφει στους τοίχους» είπε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην αρχή της ομιλίας του στη Βουλή για το διυπουργικό νομοσχέδιο.
Και συνέχισε ο κ. Μητσοτάκης: «Και σίγουρα θα αγανακτήσει διαπιστώνοντας ότι και το εργαστήριο- που τόσο ήθελε να δει- έχει βάλει και αυτό λουκέτο… Μια ανακοίνωση θα τον ειδοποιήσει ότι τα μαθήματα μεταφέρονται γιατί αρκετές αίθουσες έχουν καταληφθεί. Και, με τον καιρό, θα συμβιβαστεί με το τρέξιμο πίσω από τις έκτακτες παραδόσεις ώστε να μην χαθεί το εξάμηνο. Μέχρι να φτάσει στο πτυχίο του, ο φοιτητής αυτός θα έχει δει: Ολόκληρες πτέρυγες στα χέρια ποικιλώνυμων οργανώσεων.
Ναρκωτικά να κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι.
Υπόγεια γεμάτα από μολότοφ και κουκούλες.
Το τεχνικό προσωπικό του Πανεπιστημίου να βάφει και να ξαναβάφει μάταια τους τοίχους.
Και καθηγητές να καθυβρίζονται –ακόμη και να χτίζονται μέσα στα γραφεία τους.
Όλα αυτά ίσως και να τον άφησαν αδιάφορο, στο πέρασμα του χρόνου. Ίσως κάποτε και να του φάνηκαν και λίγο φολκλόρ.
Ο ίδιος, άλλωστε τώρα πέτυχε το στόχο. Είναι διπλωματούχος.
Ασυνείδητα, ωστόσο, ύστερα από 4 χρόνια, θα έχει συμβιβαστεί με κάτι πολύ απειλητικό: ότι αυτή και μόνον αυτή είναι η πραγματικότητα του ελληνικού πανεπιστημίου!
Πραγματικότητα που έχει γίνει, πλέον, παγιωμένο καθεστώς. Μία «κανονικότητα» της οποίας, δυστυχώς, ο κανόνας είναι η παρέκκλιση.
Ο φοιτητής αυτός μπορεί να είναι μεταξύ εκείνων των πολλών, που συνεχίζουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό.
Και εκεί θα βιώσει την μεγάλη απογοήτευση -ίσως και την μεγάλη ντροπή. Θα δει μαθήματα να διεξάγονται κανονικά, εξετάσεις να γίνονται στην ώρα τους, βιβλιοθήκες ανοιχτές.
Θα περπατήσει σε πανεπιστήμια καθαρά, που φιλοξενούν γνώση, έρευνα και πολιτισμό.
Με φοιτητές και καθηγητές που δουλεύουν απερίσπαστοι, αφού κανείς δεν καταστρέφει την περιουσία του πανεπιστημίου.
Και θα αντιληφθεί ότι ο περιθωριακός εκεί είναι πράγματι στο περιθώριο. Ενώ εδώ έχει εγκατασταθεί στο κέντρο της πανεπιστημιακής ζωής.
Ο φοιτητής τότε θα νιώσει τότε αδικημένος. Γιατί ούτε ο ίδιος ούτε οι καθηγητές του στην Ελλάδα είχαν να ζηλέψουν κάτι απ’ τους ξένους συναδέλφους τους.
Και όμως η σύγκριση θα είναι συντριπτική.
Γιατί θα διαπιστώσει, πικρά, ότι όλη αυτή η αταξία στο ελληνικό πανεπιστήμιο ίσως, παλαιότερα, να του φάνταζε αδιάφορη ή ανώδυνη.
Στην πραγματικότητα, όμως, τον πήγε πίσω και του στέρησε πολλά: Γνώση αλλά και επαγγελματική προοπτική!
Θα συμπεράνει ότι τελικά η ελευθερία μέσα στο πανεπιστήμιο κάθε άλλο παρά ασυμβίβαστη είναι με την ομαλή λειτουργία του.
Και θα αισθανθεί ότι όλοι τώρα τον σέβονται ως ακαδημαϊκό πολίτη και ως πολίτη. Εκεί, όμως, όχι εδώ –στη χώρα από όπου ξεκίνησε».
«Και, τότε, δυστυχώς, το πιθανότερο είναι ο φοιτητής μας να αποφασίσει να μείνει στο κράτος που τον υποδέχτηκε -και να μην γυρίσει στην Ελλάδα. Να γίνει και αυτός ένας από τους χιλιάδες επιστήμονές μας που ζουν εκτός συνόρων. Για να διηγείται στους εκεί φίλους του, πώς ο ίδιος ξεκίνησε, κάποτε, τις σπουδές του σε μία σχολή αλλιώτικη απ΄ τις άλλες. Σε ένα πανεπιστήμιο όπου ίσχυε το άσυλο “αλά Ελληνικά”» συμπέρανε ο κ. Μητσοτάκης.
«Δεν είναι ανάγκη τα παιδιά μας -και μαζί οι οικογένειές τους- να βιώνουν μία πολυετή αυταπάτη για να διαπιστώνουν, στο τέλος, ότι όλα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς. Είναι καιρός να φωνάξουμε ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι καταδικασμένα. Ότι η πραγματικότητα που έζησε ο φοιτητής της ιστορίας μας μπορεί να αλλάξει. Και η Ελλάδα θα σπουδάζει καλύτερα τα παιδιά της. Θα τους παρέχει ασφάλεια, γνώση και προοπτική. Και, έτσι, θα μπορεί, επιτέλους, να τα κρατάει κοντά της! Μία από τις τομές σε αυτήν την κατεύθυνση είναι και η νέα ρύθμιση, που εισάγουμε σήμερα για το πανεπιστημιακό άσυλο. Μια μεταρρύθμιση που υπηρετεί την ακαδημαϊκή ελευθερία και την απρόσκοπτη διακίνηση των ιδεών» συνέχισε ο πρωθυπουργός.
«Θέλουμε τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα να γίνουν κυψέλες προβληματισμού και στέκια δημιουργίας. Να μένουν όλη μέρα ανοιχτά στον κάθε νέο -για μαθήματα, για συζητήσεις και συναυλίες. Να είναι δεξαμενές φρεσκάδας στη σκέψη ολόκληρης της χώρας. Δίχως τον φόβο των επεισοδίων, του μίσους και των καταστροφών. Να γίνουν ένας τόπος συνάντησης νέων ρευμάτων και καινοτομίας. Όπως συμβαίνει, δηλαδή, παντού στον κόσμο!» τόνισε.
«Για να το πω αλλιώς: Τα πανεπιστήμια ανοίγουν! Δεν συμβιβάζονται, πλέον, με την ασχήμια και την μετριότητα. Διεκδικούν το κύρος και την λάμψη που τους αξίζει. Με παρόντες τους φοιτητές τους. Τα εργαστήριά τους σε λειτουργία. Καθηγητές ελεύθερους να διδάσκουν και σπουδαστές ελεύθερους να αμφισβητούν και να ερευνούν. Αυτό θα πει αληθινή πανεπιστημιακή ζωή και πραγματική πανεπιστημιούπολη. Είναι καλύτερο, συνεπώς, να μιλάμε για αναγέννηση της πανεπιστημιακής ζωής. Για αποκατάσταση του ασύλου παρά για κατάργησή του. Διότι «ά-συλο» σημαίνει τον ασφαλή, “τον προστατευόμενο από σύληση τόπο”» σημείωσε ο πρωθυπουργός.
«Και σήμερα ας το παραδεχτούμε: οι τόποι των πανεπιστημίων έχουν συληθεί, έχουν βανδαλιστεί. Πολλά κτίρια έχουν λεηλατηθεί. Στο προαύλιο του Οικονομικού Πανεπιστημίου οι πωλητές λαθραίων εκθέτουν τα προϊόντα τους και χλευάζουν μέσα από τα κάγκελα όποιον πάει να τους ελέγξει. Ενώ έξω από το Αριστοτέλειο τα ναρκωτικά διακινούνται δημοσίως. Στα υπόγεια των ιδρυμάτων ανακαλύπτονται αποθήκες πυρομαχικών. Και σχολές ολόκληρες έχουν μετατραπεί σε γιάφκες βίας των κουκουλοφόρων. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα!» επισήμανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τόνισε: «Και σ’ αυτή δίνουν άσυλο και ατιμωρησία όσοι αντιδρούν και σήμερα στη νέα ρύθμιση.
– Γιατί πώς μπορούμε να μιλάμε για «δημόσιο» πανεπιστήμιο, όταν αυτό παραμένει αποκλεισμένο από τον «Δήμο»;
– Πώς αναφερόμαστε στο «δημοκρατικό» πανεπιστήμιο, όταν αυτό δεν ανήκει στους πολλούς, αλλά το ελέγχουν οι λίγοι;
– Και νοείται, άραγε, σύγχρονο Κράτος Δικαίου, όταν η επικράτειά του περιλαμβάνει «νησίδες» ανομίας, αυταρχισμού και βίας;
Ο στόχος μας, λοιπόν, είναι να απελευθερώσουμε δυνάμεις των πανεπιστημίων που σήμερα είναι φυλακισμένες.
Γιατί ειδικά σε αυτούς τους κατεξοχήν χώρους ανοιχτής έκφρασης δεν μπορεί να γίνονται αποδεκτές ούτε πράξεις κοινών μαφιόζων ούτε δράσεις πολιτικών «μπράβων».
Η ζωή στις σχολές πρέπει να αναπνέει τον αέρα του διαλόγου και να στηρίζεται στα θεμέλια του νόμου. Αυτός, άλλωστε, αποτελεί πάντα και το καταφύγιο του αδύναμου. Οι ισχυροί έχουν πολλούς τρόπους να προστατεύονται…».
«Για να μιλήσω στη γλώσσα της αντιπολίτευσης:
Εμείς δεν θέλουμε αστυνόμους στα πανεπιστήμια. Θέλουμε, όμως, να διώξουμε από εκεί τους κουκουλοφόρους που αστυνομεύουν τη ζωή των φοιτητών.
Και τουλάχιστον οι του ΣΥΡΙΖΑ όσοι φορούν στολή και εθνόσημο είναι όργανα της Δημοκρατίας και απολογούνται σε αυτήν. Ενώ οι γνωστοί-άγνωστοι τραμπούκοι υπηρετούν μόνο σκοτεινά συμφέροντα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εδώ υπάρχουν διαχρονικές και διακομματικές ευθύνες. Κι εμείς αποδεχόμαστε το δικό μας μερίδιο. Σήμερα, όμως, η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο.
Η συζήτηση, λοιπόν, για το λεγόμενο άσυλο -αν θέλουμε να είναι ουσιαστική- προϋποθέτει τολμηρές παραδοχές. Και διάθεση να δώσουμε λύση.
Να διεξαχθεί χωρίς πυροτεχνήματα -όπως αυτό περί δήθεν σεβασμού του ασύλου από τους Ναζί, στην κατοχή.
Κάτι τέτοιο όχι μόνο είναι ανιστόρητο, αλλά εξισώνει τις δυνάμεις κατοχής του φασισμού με τη νόμιμη εξουσία ενός δημοκρατικού κράτους.
Να αποφύγει, επίσης, την ψεύτικη ωραιοποίηση της κατάστασης στ’ όνομα κάποιων ιδεολογικών εμμονών. Γιατί είναι παγίδα που εξωραΐζει τις δυσκολίες. Αποθρασύνει τους υπεύθυνους.
Και, κυρίως, θολώνει την λαϊκή εγρήγορση!
Τέλος, η συζήτηση ας μείνει μακριά και από επικίνδυνες απόψεις.
Όπως αυτή που ακούστηκε, ότι τάχα τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι φυτώρια πολιτικών στελεχών. Η χώρα πλήρωσε πολύ ακριβά τους κομματικούς σωλήνες και τα προϊόντα τους.
Η διάταξη που φέρνει η κυβέρνηση προστατεύει πολλά:
-Την γνώση. Γιατί είναι καθεστώς, πλέον, διάφορες μικροομάδες να διαλύουν, όποτε θέλουν, τα μαθήματα των σπουδαστών.
-Την έρευνα. Ποιός εγγυάται, σήμερα, ότι μία Σχολή μπορεί να οργανώσει ένα επιστημονικό συνέδριο με διαφορετικές απόψεις αν με αυτές τις απόψεις διαφωνούν οι μπαχαλάκηδες;
– Τον Πολιτισμό. Γιατί πολλά ιδρύματά μας αποτελούν ιστορικά μνημεία ολόκληρης της χώρας που πρέπει να προστατεύονται!
– Αλλά και τα χρήματα των φορολογουμένων. Γιατί οι βανδαλισμοί κοστίζουν. Όχι σε αυτούς που τους προκαλούν. Αλλά σε όλους μας.
Η ρύθμιση, τέλος, θωρακίζει και τον πολιτικό διάλογο στα πανεπιστήμια. Γιατί μέχρι τώρα, κάποιοι περιθωριακοί αποφασίζουν «με το έτσι θέλω» να διαλύουν μία φοιτητική συνέλευση. Ή ακόμη και τις ίδιες τις φοιτητικές εκλογές. Κοντολογίς, οι πράξεις τους είναι αυταρχικές και αντιδημοκρατικές!» υπογράμμισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Όταν μιλάμε, λοιπόν, για κατάργηση του «ασύλου ανομίας», μιλάμε για την απαγόρευση της παραβατικής δράσης μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Γιατί και αυτοί είναι δημόσιος χώρος. Όπως, ακριβώς, οι δρόμοι και οι πλατείες μας.
Όπου, σε περίπτωση κινδύνου, όλοι καλούμε την βοήθεια της αστυνομίας. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ αυτό.
Μιλάμε, όμως, και για την απαγόρευση της δυνατότητας να καταφεύγουν εκεί όσοι παρανομούν. Όποιος θέλει τέτοια ασυλία, υποστηρίζει την ατιμωρησία. Βοηθά στην μετατροπή των πανεπιστημίων σε ορμητήρια βίας. Και όσοι κινδυνολογούν ότι τάχα η αστυνομία θα μπαίνει, κάθε τόσο, στα πανεπιστήμια, ας αναλογιστούν ότι έχουν ήδη κάνει μία σοβαρή δημοκρατική υποχώρηση. Τα έχουν αποδεχθεί ως δεδομένα «φρούρια» που έχουν κατακτηθεί και ανήκουν σε «κάποιους» άλλους –πέραν των φοιτητών και των καθηγητών τους.
Το πρόβλημα είναι όσο ποτέ επίκαιρο γιατί η ζωή απέδειξε ότι η δημόσια ανοχή το κλιμακώνει. Και, κυρίως, μεταλλάσσει επικίνδυνα την ποιότητά του:
– Θυμίζω ότι από τις ολιγόωρες και συμβολικές καταλήψεις φοιτητικών παρατάξεων, πήγαμε στην μόνιμη εγκατάσταση εξωπανεπιστημιακών στις σχολές. Και φτάσαμε στη μόνιμη παρουσία παραεμπόρων ή διακινητών ουσιών στα ιδρύματα.
– Από τις λεκτικές αντιπαραθέσεις, περάσαμε στα ρόπαλα και στις μολότοφ. Η φωνή έγινε γροθιά και η γροθιά φονική βόμβα.
Για να καταλήξουμε, εν τέλει, στις ένοπλες παρελάσεις κάποιων που αυτοαποκαλούνται «αναρχικοί»!
Συνεπώς, όσο δεν αντιμετωπίζεται, η πληγή διευρύνεται και κακοφορμίζει. Αλλά και δημιουργεί μεταστάσεις…
Είναι λάθος, επίσης, η οργανωμένη πολιτεία σταδιακά να συμβιβάζεται με το κακό:
Θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «παρέδωσε» την περιοχή του Πολυτεχνείου μεταφέροντας από εκεί όλες τις δημόσιες υπηρεσίες –μέχρι και τη στάση των λεωφορείων. Αντί να εμποδίζει αυτούς που έκαιγαν τα οχήματα …άλλαξε τα δρομολόγιά τους! Ώστε να ακολουθήσει, μετά, η αναγκαστική υποχώρηση των κατοίκων και των μικροεμπόρων. Που είτε μετοίκησαν ή άρχισαν να κλείνονται από νωρίς στο σπίτι τους, είτε άφησαν τα μαγαζιά τους. Με αποτέλεσμα να παραλύσει η ζωή σε μια ολόκληρη συνοικία.
Αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία «να αρχίσουμε να συνηθίζουμε την μορφή του τέρατος», όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις. Αυτήν την οπισθοδρομική τάση ετών θα ανακόψει η κυβέρνηση μας. Όχι μόνο αποκαθιστώντας, επιτέλους, την ηρεμία μέσα και γύρω από τα πανεπιστήμια. Αλλά προβάλλοντας και ένα άλλο μοντέλο καθημερινής ευημερίας. Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο και η διασύνδεσή του με το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, για παράδειγμα, είναι μία τέτοια εμβληματική απόπειρα.
Ο πολιτισμός θα γεφυρωθεί, έτσι, με τη γνώση και ο τουρισμός με την εμπορική ανάπτυξη. Και μία ολόκληρη συνοικία θα βγει από τη σκιά βίας και της υποβάθμισης στο φως της ευημερίας και της προόδου.
Προφανώς οι διαφορές μας με τον ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα δεν είναι ανεξάρτητες από τις διαφορές που έχουμε στην ίδια την θεώρηση της ανώτατης εκπαίδευσης.
– Κάποιοι εξακολουθούν να επιμένουν στην ετήσια παραγωγή χιλιάδων ανέργων πτυχιούχων, ενώ εμείς είμαστε υπέρ της σύνδεσης της Παιδείας με την αγορά εργασίας.
– Κάποιοι υποστήριξαν τον στενό έλεγχο των πανεπιστημίων από το υπουργείο, ενώ εμείς τους δίνουμε πλήρη αυτονομία.
– Κάποιοι έσπειραν απρογραμμάτιστα σχολές σε όλη την Ελλάδα, ενώ εμείς θέλουμε τα ίδια τα πανεπιστήμια να κρίνουν τον αριθμό εισακτέων τους.
– Κάποιοι τάσσονται υπέρ της ελεύθερης πρόσβασης ετών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ενώ εμείς καθιερώνουμε, τουλάχιστον, την βάση του «10».
Και προωθούμε την αξιολόγηση, ώστε οι σπουδές να βελτιώνονται και οι απόφοιτοί μας να προκόβουν όλο και περισσότερο. Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί σήμερα την οπισθοδρόμηση. Ενώ εμείς διεκδικούμε με πείσμα την πρόοδο!
Αλλά η πρόοδος προϋποθέτει ηρεμία, ασφάλεια και δημοκρατικούς κανόνες.
Η θέση μας είναι ένα ισχυρό μήνυμα πολιτικής βούλησης ότι στην Ελλάδα υπάρχει Δημοκρατία, που δεν επιτρέπει στους λίγους να καθορίζουν την καθημερινότητα των πολλών.
Ότι εκτός από τις ανώνυμες «συλλογικότητες» υπάρχει και ο επώνυμος φοιτητής, η ξεχωριστή προσωπικότητα κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Και ότι λειτουργεί, επιτέλους, το οργανωμένο κράτος το οποίο δεν θα αφήσει την κοινωνία μας να μεταβληθεί σε ζούγκλα όπου θα διοικούν όσοι ασκούν βία. Η πρότασή μας, λοιπόν, είναι ένα κάλεσμα προς όλους. Κάλεσμα νομιμότητας, ενότητας και υπέρβασης. Κάλεσμα, με πρόσημο μόνο εθνικό, στο οποίο πρέπει να ανταποκριθούν όλοι. Κυρίως αυτοί τους οποίους και αφορά πρωτίστως: Φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενους.
Και είναι πολύ ενθαρρυντικό ότι πρώτοι που έσπευσαν να συμφωνήσουν με την πρωτοβουλία μας είναι όσοι διδάσκουν στα πανεπιστήμια .
Αυτή η προσπάθεια, ωστόσο, μας θέλει όλους ενωμένους. Γιατί το δικαίωμα στην ασφάλεια και στην ελευθερία αποτελεί, πράγματι μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δυνάμεις της δημοκρατίας και του αυταρχισμού.
Γι’ αυτό και, παρά τις επιμέρους ενστάσεις, προσδοκώ ότι τα προοδευτικά κόμματα θα σταθούν, τελικά, στη σωστή πλευρά, ψηφίζοντας την συγκεκριμένη διάταξη».
Στην δευτερολογία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε: «Την προσωπική ιστορία του κ Πικραμμένου την γνωρίζετε πολύ καλά. Επιλέξατε για άλλη μια φορά να αφήσετε υπονοούμενα για να πάρετε την απάντηση που σας αξίζει. Είναι η πρακτική που υιοθετείτε. Να σπιλώνετε ανθρώπους και όταν σας απαντάνε να εξαφανίζεστε και να μη ζητατε μια συγγνώμη Γιατί τον κ. Πικραμμένο τον σπιλώσατε επανειλημμένα από αυτό εδώ το βήμα.
Τα μέσα που υποτίθεται σας πολεμούσαν την περίοδο 4ετίας τον κρέμασαν στα μανταλάκια. Τα θυμάστε τα πρωτοσέλιδα για την Νονβάρτις. Τώρα που δικαιώθηκε έχετε τοπ θάρρος να του ζητήστε συγγνώμη. Να πείτε συγγνώμη που τον διασύρεστε αντί να χασκογελάτε; Το ΄’ιδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους του κατά τα άλλα μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης όπως μας έλεγε ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης. Κατά τα άλλα αγωνιστήκαμε για την διάκριση των εξουσιών εκτελεστικής και δικαστικής
ΑΣΥΛΟ: μας παροτρύνατε να ασχοληθούμε με πιο σοβαρά ζητήματα. Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα όταν καθηγητές χτίζονται στα γραφεία τους
Είναι σοβαρό όταν πανεπιστήμιά μας μετατράπηκαν σε κέντρα διακίνησης ναρκωτικών. Όταν οι γνωστοί άγνωστοι μπαχαλάκηδες κάθε φορά που καταδιώκονται από την ΕΛΑΣ να βρίσκουν καταφύγιο εντός του
Πέρασα στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Το ζήτημα είναι ότι ως απλός βουλευτής δεν θα μπορούσα να παω σε δημόσιο πανεπιστήμιο και να κάνω ομιλία για τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Δεν θα μπορούσα γιατί οι δικές σας παρατάξεις θα τραμπούκιζαν. Τα ζητήματα αυτά είναι πολύ σοβαρά αλλά δεν είναι καθόλου ιδεολογικά. Η επαναφορά στην κανονικότητα δε ΄’εχει πολιτικό πρόσημο. Το να μπορεί ένας φοιτητής με ασφάλεια να φοιτά στο δημόσιο πανεπιστήμιο δεν είναι δεξιό αριστερό ή κεντρώο. Είναι η επιθυμία που η δική σας παράταξη πολέμησε με λύσσα.
Είπατε ωμά ψέματα για τις θέσεις μας για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Στις προγραμματικές μας θέσεις ξεκαθαρίσαμε ότι στόχος μας είναι η ενίσχυση του δημόσιου πανεπιστημίου. Γι αυτό και το πρόγραμμά μας – θα κριθούμε γι αυτό. Σήμερα υπάρχουν στα δημόσια πανεπιστήμια πολλές νησίδες αριστείας. Εξαιρετικοί καθηγητές και άριστοι φοιτητές. Αυτό που σήμερα αποτελεί εξαίρεση εμείς θέλουμε να κάνουμε κανόνα. Εσείς μας είπατε πόσο καλά είναι τα δημόσια πανεπιστημία. Αυτό το κρίνουν οι διεθνείς δείκτες. Εμείς δεν είμαστε ευχαριστημένοι που είμαστε πιο κάτω σε σχέση με ανταγωνιστικά πανεπιστήμια. Το πώς θα αναβαθμιστεί το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι άλλη συζήτηση.
Δεν μπορείτε από την μι ανά λέτε πόσο καλά είναι τα δημόσια πανεπιστήμια και από την ‘αλλή να εγκαλείται τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Δεν πιστεύω να θεωρείτε ότι όλα τα έκανε ο υπουργός σας που έλεγε ότι η αριστεία είναι ρετσιν/ία.
Εμείς υπερψηφίσαμε το νόμο Διαμαντοπούλου. Ο νόμος αυτός πολεμήθηκε από πολλούς
Ει της ουσίας κ. Τσίπρα δεν άκουσα τίποτα. Αν αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα παραβατικότητα εξηγήστε μου γιατί δεν μπορεί να παρεμβαίνει η ΕΛΑΣ. Τι είναι αυτό που κάνει το δημόσιο πανεπιστήμιο τόσο διαφορετικό την εποχή που κανείς δεν αμφισβητεί την ελέυθερη έκφραση.
Σήμερα η ελεύθερη έκφραση δεν υπάρχει στα πανεπιστήμια΄’ημια γιατί οι παρατάξεις που εσείς υπερασπίζεστε πάνε και σπάνε στο ξύλο όποιον εκφράζει διαφορετικά άποψη.
Μας κατηγορήσατε ότι φέρνουμε ρυθμίσεις μέσα στο καλοκαίρι. Συνηθίστε ότι οι εποχές της ραστώνης έχουν τελειώσει. Θα σας κουράζουμε και καλό είναι να το συνηθίσετε
Επιτροπή Ανταγωνισμού
Τα μέσα που υποτίθεται σας πολεμούσαν την περίοδο 4ετίας τον κρέμασαν στα μανταλάκια. Τα θυμάστε τα πρωτοσέλιδα για την Νονβάρτις. Τώρα που δικαιώθηκε έχετε τοπ θάρρος να του ζητήστε συγγνώμη. Να πείτε συγγνώμη που τον διασύρεστε αντί να χασκογελάτε; Το ΄’ιδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους του κατά τα άλλα μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης όπως μας έλεγε ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης. Κατά τα άλλα αγωνιστήκαμε για την διάκριση των εξουσιών εκτελεστικής και δικαστικήςΟ πρωθυπουργός πήρε λίγο αργότερα ξανά το λόγο όπου ανέφερε: «Πάλι δεν καταλάβατε κ. Τσίπρα. Ο κ. Πικραμμένος εστάλη στο πρωθυπουργικό γραφείο μετά από επιλογή της δικαιοσύνης. Την κυρία Θάνου την επιλέξατε εσείς λίγες ημέρες μετά την συνταξιοδότησή της. Την βάλατε πρόεδρο του Αρείου Πάγου 3 τα χαράματα λίγο πριν το δημοψήφισμα.
Όταν εμείς θα κάνουμε την πρότασή μας για τον νέο πρόεδρο της επιτροπής ανταγωνισμού θα μας κρίνεται. Ότι και να λέτε θα ψηφίζουμε την διάταξή μας. Και όσο και αν διαμαρτύρεται η κα Θανου θα φύγει από εκείς. Όταν δείτε το πρόσωπο που θα προτείνουμε θα καταλάβετε τι σημαίνει ακομμάτιστη επιλογή
Εμείς την ΕΥΠ την αφήσαμε έξω από οποιαδήποτε κριτική . Εσείς δεν το κάνατε. Εγώ δεν θα μπω σε ζητήματα βιογραφικών. Ε τώρα μην συγκρίνουμε βιογραφικά. Θα κλείσω με μια ερώτηση. Ο κ. Ρουμπάτης που είχε τα εξαιρετικά προσόντα είχε πετύχει την αναγνώριση από τον ΔΟΑΤΑΠ όταν του αναθέσατε τα καθήκοντα;;
Επι της διαδικασίας και επειδή το έργο το έχουμε ξαναδεί. Να σεβαστούμε την σειρά τον ομιλητών. Δεν θα μετατρέψουμε την συζήτηση σε πινγκ πονγκ μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού της αξ αντιπολίτευσης. Εγώ θα είμαι εδώ να απαντήσω σε όλους».
Ο πρωθυπουργός πήρε λίγο αργότερα ξανά το λόγο όπου ανέφερε: «Πάλι δεν καταλάβατε κ. Τσίπρα. Ο κ. Πικραμμένος εστάλη στο πρωθυπουργικό γραφείο μετά από επιλογή της δικαιοσύνης. Την κυρία Θάνου την επιλέξατε εσείς λίγες ημέρες μετά την συνταξιοδότησή της. Την βάλατε πρόεδρο του Αρείου Πάγου 3 τα χαράματα λίγο πριν το δημοψήφισμα.
Κάθεστε δίπλα στον Πολάκη και αναφέρεστε στον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Τπν άθλιο αυτό νόμο που έχουμε συμφωνήσει ότι πρέπει να αλλάξει και έρχεται ο κ. Πολάκης και επικαλείται αυτό τον άθλιο νόμο για να γλιτώσει την παραπομπή του στην δικαιοσύνη
Για το ζήτημα της σκευωρίας: δεν κατηγορήσαμε τους δικαστές για σκευωρία. Εσάς κατηγορήσαμε. Η σκευωρία δεν ήταν δικαστική αλλά πολιτική
Θα ζητήσω από τον επόμενο διοικητή της ΕΥΠ για να γνωριστείτε. Να τον μάθετε αν και έχετε τόση άνεση να τον κατηγορείτε».
