Τελικά το γνωστό πρωτοσέλιδο της χθεσινής «Αυγής» έφερε το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επεδίωκε. Τοποθέτησε απέναντι του και ανθρώπους που δεν ανήκουν στο αντι—ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο βέβαια αισθάνεται, για μια ακόμα φορά, δικαιωμένο.
Tου Σάκη Μουμτζή
Βέβαια, υπήρξαν οι γνωστοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι που περίμεναν και ακόμα περιμένουν από τον Αλέξη Τσίπρα να καταδικάσει αυτό το πρωτοσέλιδο. Μάταια περιμένουν.
Στο μεταξύ ουδέν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ διαχώρισε την θέση του. Απεναντίας όσοι τοποθετήθηκαν, το υπερασπίστηκαν. Αναφέρομαι στους Παππά, Ηλιόπουλο, Γ. Τσίπρα.
Ας μην εκπλησσόμαστε πλέον. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η ηγετική ομάδα του. Αλλά κυρίως αυτός είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Διχαστικοί, επιθετικοί, λασπολόγοι.
Κάθε ημέρα αποδεικνύουν πως ποτέ δεν πρόκειται να μετατραπούν σε ένα κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, έστω με αριστερό προσανατολισμό. Πέραν όλων των άλλων ακυρώνουν και τις φιλότιμες προσπάθειες των «γεφυροποιών», οι οποίοι βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τους εκθέτει, με την συμπεριφορά της, ανεπανόρθωτα και σε προσωπικό επίπεδο.
Είναι ολοφάνερο πως ο Τσίπρας και η παρέα του δέχθηκαν ισχυρό κτύπημα από το ιστορικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς, Στ. Κοντονή. Τους πόνεσε γιατί τα κτυπήματα προερχόταν από τα μέσα. Ήταν πρωτοκλασάτος υπουργός της κυβέρνησης τους και τους κατήγγειλε, χωρίς περιστροφές, πως με νομοθετική παρέμβαση ευνόησαν τους υπόδικους νεοναζί.
Αυτή η καταγγελία πάγωσε τους πανηγυρισμούς τους για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής.
Έτσι, με το μυαλό που κουβαλάνε, έφτιαξαν το κατάπτυστο κυριακάτικο πρωτοσέλιδο της «Αυγής». Πίστεψαν πως περνάνε στην αντεπίθεση. Το μόνο που κατάφεραν είναι να περιορίσουν ακόμα πιο πολύ το εύρος του πολιτικού βεληνεκούς του κόμματος τους.
Αηδίασαν ακόμα και προσωπικότητες που τους έβλεπαν με κάποια συμπάθεια. Που τους αναγνώριζαν πολλά ελαφρυντικά.
Όσο περνά ο καιρός γίνεται φανερό πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μετατρέψει το κόμμα σε αρχηγικό. Μόνον έτσι θα επιβιώσει και ο Τσίπρας και οι ίδιοι.
Το αρχηγικό κόμμα όμως απαιτεί στιβαρό και υπεράνω κριτικής αρχηγό. Ένας αρχηγός που βάλλεται, που υφίσταται κριτική, ακυρώνει τον αρχηγικό ρόλο του. Είναι απλώς ένας primus inter pares. Και αυτό ο Αλέξης, η Ζανέτ, ο Γιώργος και η Μπέττυ, δεν το θέλουν. Και από δίπλα τους οι παρατρεχάμενοι προεδρικοί. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όντως μεταλλάσσεται, αλλά όχι προς την κατεύθυνση που επιθυμούν και επιδιώκουν οι «γεφυροποιοί». Γίνεται ένα κόμμα της οικογένειας Τσίπρα. Σε αυτό το κόμμα δεν υπάρχουν διαφωνίες, καθώς σταδιακά παίρνει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αρχηγού του.
Ημιμάθεια, επιθετικότητα, χυδαιότητα, εξουσιομανία. Έχασαν την εξουσία και τρελάθηκαν. Και όσο οι προοπτικές επανόδου τους σε αυτήν ελαχιστοποιούνται, τόσο γίνονται πιο επιθετικοί, πιο διχαστικοί. Και τόσο αποκόβονται από πολίτες που επιζητούν έναν άλλο πολιτικό λόγο.
Ο Πολάκης και ο Καρτερός είναι προσωπικές επιλογές του Τσίπρα και, όπως έχω γράψει πριν από λίγες ημέρες, σε αυτούς οφείλει πολλά η κυβέρνηση. Αλλά αυτοί είναι τα κλαδευτήρια. Το χέρι που τα κινεί είναι του Τσίπρα.
ΥΓ. Εννοείται πως όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ—κυρίως τα προερχόμενα από την Ανανεωτική Αριστερά—δεν διαχωρίζουν την θέση τους από αυτόν τον βόθρο, λερώνονται και αυτά.
