Το άρθρο υπογράφει ο Rifat Oncel, ερευνητής στον τομέα της άμυνας στο Ίδρυμα SETA και υποψήφιος διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο Μέσης Ανατολής.
Σε αυτό, μεταξύ άλλων, επιχειρεί να ερμηνεύσει την ελληνική εξωτερική πολιτική, διαπιστώνοντας ότι η Αθήνα έχει δείξει αυξημένη αποτελεσματικότητα σε διπλωματικό επίπεδο, κατορθώνοντας να πετύχει σύμπλευση με τις ΗΠΑ και την Γαλλία. Ισχυρίζεται, δε, ότι αυτή η διπλή στρατηγική σύμπλευση έχει οδηγήσει σε αλλαγή συμπεριφοράς την ελληνική πλευρά έναντι της Τουρκίας, που έγινε «τολμηρή».
Τι υποστηρίζει το εμπρηστικό δημοσίευμα
«Στις 23 Αυγούστου, ένα ελληνικό σύστημα αεράμυνας S-300 παρενόχλησε τουρκικά αεροσκάφη F-16 που εκτελούσαν αποστολές του ΝΑΤΟ πάνω από το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο σε διεθνή εναέριο χώρο.
» Το κλείδωμα του ελληνικού συστήματος αεράμυνας στα τουρκικά F-16 θεωρείται εχθρική πράξη σύμφωνα με τους κανόνες εμπλοκής του ΝΑΤΟ. Το περιστατικό αυτό κατέδειξε ότι η Αθήνα είναι ενεργός χειριστής του ρωσικής κατασκευής συστήματος S-300 και δεν απέχει από τη χρήση του εναντίον ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ. Έτσι, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις παρενόχλησαν τουρκικά αεροσκάφη σε πτήσεις αποστολών, κλειδώνοντάς τα με ραντάρ για 3.372 δευτερόλεπτα σε 14 ξεχωριστά περιστατικά μεταξύ 15 Αυγούστου και 4 Σεπτεμβρίου.
Σε ένα περιστατικό την 1η Σεπτεμβρίου, η Ελλάδα παρενόχλησε ομοίως ένα άοπλο τουρκικό αεροσκάφος θαλάσσιας περιπολίας που εκτελούσε την αποστολή του ΝΑΤΟ «Επιχείρηση Sea Guardian» νότια της Ρόδου.
Γιατί η Ελλάδα κλιμακώνει τις εντάσεις και ενεργεί όλο και πιο απερίσκεπτα; Ενώ οι επικείμενες εκλογές και το σκάνδαλο υποκλοπών στη χώρα μπορεί να δίνουν κίνητρο στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να αυξήσει τις εντάσεις, πρόκειται κυρίως για παράγοντες που συμβάλλουν. Ο σημαντικότερος λόγος που λογαριάζει την ενθαρρυμένη συμπεριφορά της Ελλάδας στην εξωτερική πολιτική έγκειται στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας που βασίζονται σε μια στρατηγική για τη χορήγηση εγγυήσεων εξωτερικής ασφάλειας και την υπονόμευση της διεθνούς θέσης της Τουρκίας. Με τον τρόπο αυτό, η Ελλάδα σχεδιάζει ένα σχέδιο παιχνιδιού που μπορεί να ονομαστεί «Αθηναϊκή παγίδα». Η Ελλάδα θέλει να ενοχοποιήσει την Τουρκική Δημοκρατία ως τον επιτιθέμενο, ώστε μια πιθανή ελληνοτουρκική σύγκρουση να εμπλέξει διεθνείς παράγοντες, ιδίως τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, υπέρ της ίδιας. Η εξουδετέρωση της Αθηναϊκής Παγίδας θα απαιτήσει όχι μόνο συνετή τουρκική διπλωματική δράση και ακριβή αποτρεπτική δύναμη, αλλά και αλλαγές πολιτικής από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.
Οι κύριες πτυχές της Αθηναϊκής Παγίδας θα μπορούσαν να φανούν στο σχεδιασμό των ελληνικών αμυντικών συμφωνιών και στις δραστηριότητες του ισχυρού λόμπι της στις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, η χώρα αγοράζει προηγμένα αεροσκάφη και φρεγάτες από τη Γαλλία, αλλά οι προμήθειες αυτές αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης αμυντικής συμφωνίας. Σύμφωνα με το άρθρο 2 της αμυντικής συμφωνίας, τα μέρη θα παρέχουν αμοιβαία βοήθεια και συνδρομή, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ένοπλης βίας, εάν πραγματοποιηθεί ένοπλη επίθεση εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο. Η συμφωνία διαφημίστηκε αμέσως από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ως μια ουσιαστική εγγύηση ασφαλείας έναντι της Τουρκίας, ενώ παράλληλα υπογραμμίζεται ότι η Γαλλία είναι ένα πυρηνικά εξοπλισμένο κράτος.
Οι Έλληνες ιθύνοντες προσπάθησαν να συνδέσουν το άρθρο 2 με τις μαξιμαλιστικές θαλάσσιες διεκδικήσεις της χώρας, αλλά το γαλλικό υπουργείο Άμυνας αναγκάστηκε να προβεί σε ανακοίνωση υποστηρίζοντας ότι η συμφωνία δεν καλύπτει τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες. Παρ’ όλα αυτά, η συμφωνία αντανακλά μια σαφή αντίφαση με το ΝΑΤΟ, καθώς η συλλογική άμυνα είναι το θεμελιώδες στοιχείο της συμμαχίας. Η γαλλο-ελληνική συμφωνία υπονομεύει σημαντικά την αλληλεγγύη του ΝΑΤΟ, επικαλύπτει και μάλιστα ανταγωνίζεται τις αποστολές της συμμαχίας και ενθαρρύνει την ελληνική συμπεριφορά στην εξωτερική πολιτική.
Η Ελλάδα διεύρυνε και επέκτεινε επίσης την αμυντική συμφωνία της με τις ΗΠΑ, η οποία υπεγράφη για πρώτη φορά το 1990. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ο πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν η αύξηση της παρουσίας του αμερικανικού στρατού στη χώρα με την επέκταση των υφιστάμενων αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων και τη δημιουργία νέων. Το αυξανόμενο αμερικανικό στρατιωτικό αποτύπωμα στην Αλεξανδρούπολη μπορεί να θεωρηθεί ως στρατιωτικός κόμβος εφοδιασμού για τις ΗΠΑ. Ωστόσο, για τους Έλληνες ιθύνοντες, εκλαμβάνεται ως ένα είδος αποτρεπτικής τρικλοποδιάς, μια εγγύηση ασφαλείας έναντι της Τουρκίας που θα έθετε τις ΗΠΑ στο πλευρό της Ελλάδας σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση. Με αυτόν τον τρόπο, είναι επίσης ενδεικτικό ότι οι ΗΠΑ απέρριψαν τις προσφορές της ελληνικής κυβέρνησης να τους επιτρέψουν βάσεις σε ορισμένα από τα ελληνικά νησιά.
Η Ελλάδα στοχεύει να υπονομεύσει το διεθνές κύρος της Τουρκίας
Ενώ η πρώτη πτυχή της αθηναϊκής παγίδας είναι να παρασύρει τους διεθνείς παράγοντες σε ανεπιθύμητες συγκρούσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η δεύτερη πτυχή περιλαμβάνει την υπονόμευση του διεθνούς κύρους της Τουρκίας. Ιδιαίτερα στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, το ελληνικό λόμπι και οι υποστηρικτές του διεξάγουν όλο και πιο ανταγωνιστικές εκστρατείες κατά της Τουρκίας, διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια. Οι εκστρατείες του ελληνικού λόμπι και των λόμπι που το υποστηρίζουν έφτασαν ακόμη και σε επίπεδο ρατσιστικής τουρκοφοβίας, όπως φαίνεται στην εκστρατεία κατά του Dr. Mehmet Oz – τουρκικής καταγωγής διάσημου γιατρού των ΗΠΑ.
Πρόσφατα, επτά λόμπι συσπειρώθηκαν γύρω από τον ελληνικό αγώνα και έστειλαν ξεχωριστές επιστολές στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για να αποτρέψουν την πώληση αεροσκαφών F-16 στην Τουρκία ή να εξαρτήσουν την πώληση από παράλογα αιτήματα που παρεμβαίνουν άμεσα στα κυριαρχικά δικαιώματα και τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας.
Παρομοίως, η ελληνική κυβέρνηση και τα λόμπι της έχουν ασκήσει σημαντική πίεση στις γερμανικές κυβερνήσεις με σκληρή κριτική κατά γερμανών πολιτικών εδώ και χρόνια για να αποτρέψουν την πώληση υποβρυχίων τύπου 214.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο μισός (84 αεροσκάφη) του ελληνικού στόλου των F-16 βρίσκεται υπό εκσυγχρονισμό από την Lockheed Martin στο μοντέλο Block 72, ενώ η Ελλάδα χρησιμοποιεί υποβρύχια τύπου 214 εδώ και χρόνια.
Εν κατακλείδι, η πρόσφατη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της με τη χρήση του συστήματος S-300, είναι κυρίως αποτέλεσμα της εξωτερικής υποστήριξης της Αθήνας, ιδίως από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.
Οι αμυντικές συμφωνίες και τα λόμπι ενθάρρυναν την ελληνική επιθετικότητα, αύξησαν τον κίνδυνο περιφερειακών παγιδεύσεων και υπονόμευσαν το θεμελιώδες στοιχείο του ΝΑΤΟ, τη συλλογική άμυνα. Υπό αυτό το αναδυόμενο τοπίο ασφαλείας, γίνεται όλο και πιο δελεαστικό για την Ελλάδα να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα γεγονότα, όπως έκανε στο παρελθόν.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκική Δημοκρατία θα πρέπει να συνεχίσει να εκθέτει τον ελληνικό επεκτατισμό και να προωθεί νέους διαύλους διαλόγου εντός του ΝΑΤΟ για να αποκαλύψει ότι ορισμένες αμυντικές συμφωνίες και δραστηριότητες λόμπι έχουν ανοίξει το δρόμο για αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».
