Την απελπισία του σε πολιτική, για να επιβιώσει στις πολύ δύσκολες μέρες που έρχονται, έχει μετατρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ και με ηγέτη τον αμετροεπή Τσίπρα τσαλαβουτάει στα θολά νερά κάθε πρόχειρης ή μελλοντικής ιδεοληψίας και επιδιώκει να βρίσκεται στο πλευρό κάθε ψεκασμένου, αρκεί να αποκτήσει ακροατήριο.
Του Χρήστου Υφαντή
Για όσο χρονικό διάστημα τα νούμερα (τα αριθμητικά) των δημοσκοπήσεων δεν λένε να επιβεβαιώσουν την ηγετική ομάδα περί τον Τσίπρα και να καταστήσουν τις κεντρικές πολιτικές προτάσεις βασικό μοχλό της πολιτικής αντιπαράθεσης ο ΣΥΡΙΖΑ θα μηρυκάζει παλιές, καταδικασμένες στην κοινή συνείδηση εμμονές και θα περιφέρεται γύρω από πρόσωπα και νοοτροπίες της παλιάς καλής κομμουνιστικής άποψης «ο καλός αστός είναι ο νεκρός αστός».
Ο Τσίπρας έχει πάρει ήδη τις αποφάσεις του. Θα βρίσκεται παντού όπου η πανδημία δοκιμάζει το υγειονομικό σύστημα και αποδιαρθρώνει την οικονομία πιέζοντας ασφυκτικά τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους και θα σπεκουλάρει στις βασικές αντικειμενικές αδυναμίες της κυβέρνησης να θρέψει ολόκληρο τον πληθυσμό λες κι είναι ο Ιησούς και χειρίζεται θαύματα.
Στην υπηρεσία αυτής της πολιτικής έχουν τεθεί όλοι οι αμφισβητίες της επιστημονικής αυθεντίας, οι ψεκασμένοι του διαδικτύου, οι αρνητές της πραγματικότητας και όσοι ζουν με τις αναμνήσεις των παλιών κομμουνιστικών ηθών και περιστρέφουν τον δημόσιο λόγο τους γύρω από «κρεμάλες» προειδοποιώντας για όσα έχουν κατά νου να πράξουν εάν ο ελληνικός λαός τους επαναφέρει στην εξουσία.
Για τον Τσίπρα οι διάφορες «Βουνάτσες» αγκαλιά με όλους τους «Πολάκηδες» της καθ’ ημάς αριστεράς είναι η εγγύηση της προοπτικής για την ελληνική κοινωνία την οποία και ο ίδιος ενστερνίζεται, ανεξάρτητα από το εάν κωλύεται να την δημοσιοποιήσει την ώρα που τα νούμερα των δημοσκοπήσεων είναι εξαιρετικά αποθαρρυντικά, σχεδόν απαξιωτικά για τη νέα δημόσια εικόνα του κόμματος.
Στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ η μονομερής ανάγνωση της καθημερινότητας έχει λάβει διαστάσεις κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού, καθώς ελλείπει παντελώς ένα συνολικό σχέδιο για την ελληνική κοινωνία και τους αναγκαίους μετασχηματισμούς της κάτι σαν μια αριστερή «έκθεση Πισσαρίδη», που θα μπορούσε, όπως συνέβη το 2015, να κινητοποιήσει υπέρ της Κουμουνδούρου ευρύτερες κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις, κάτι σας νέες γάτες των Ιμαλαΐων δηλαδή.
Η ανάθεση στους Τσακαλώτο και Αχτσιόγλου της εκπόνησης μιας αριστερής έκθεσης Πισσαρίδη κρίνεται ως μια ακόμη τσιπραίϊκη αστειότητα, λόγω και του ειδικού βάρους του Κύπριου νομπελίστα αλλά και της δεδομένης αδυναμίας της κεντρικής πολιτικής σκέψης της αριστεράς να βρει απαντήσεις για μια πορεία αναγκαίων μετασχηματισμών στην ελληνική κοινωνία με αναλυτικά εργαλεία μιας οικονομικής σκέψης που έχουν ξεπεραστεί εδώ και δεκαετίες σε παγκόσμιο επίπεδο και επιβιώνουν ακόμη μόνο στην Βόρεια Κορέα
Η λογική «βλέποντας και κάνοντας», κάτι σαν ανακλαστική αντίδραση σε κάθε ερέθισμα από το πολιτικό περιβάλλον, έχει κυριαρχήσει σε όλες τις λειτουργίες του κόμματος και τα βασικά στελέχη, δίκην κυνηγών στο βουνό, ψάχνουν κάθε τι που μπορεί να αποτελέσει βάση για αντιπολίτευση, ακόμη και το πλέον ακραίο. Δεν απορρίπτονται ούτε τα κανονικά και οφθαλμοφανή fake news, τα οποία ενσωματώνονται στην επικοινωνιακή τακτική και αναδεικνύονται, όσο αυτό είναι δυνατό, ως κεντρική πολιτική πρόταση του ίδιου του Τσίπρα.
Από το μπάχαλο αυτό λείπουν όλες οι κεντρικές πολιτικές φυσιογνωμίες του ΣΥΡΙΖΑ για λόγους που έχουν σχέση με την προσωπική τους αξιοπιστία ή τις γενικότερες ισορροπίες εντός του κόμματος.
Απομένουν να περιβάλλουν και να στηρίζουν τον επικοινωνιακό ανταρτοπόλεμο του Τσίπρα και της ομάδας του κάτι Βουνάτσες και μερικοί Πολάκηδες, που προτείνουν στην ελληνική κοινωνία να στοιχηθεί περί την ανάγκη ή όχι να προκύψουν κρεμάλες ή κάτι ακόμη χειρότερο «όταν με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά τους θα ‘ναι η εξουσία».
Που καταλήγει όλη αυτή η σκηνοθεσία δήθεν πολιτικών προτάσεων και απόψεων; Στο απόλυτο χάος, μερικές δε φορές και στην κωμικοτραγική ανάγνωση των εξελίξεων σε σημείο να εγκαλείται η κυβέρνηση για ολιγωρία στην πρόσληψη του απαραίτητου υγειονομικού προσωπικού και στην μη κάλυψη με ΜΕΘ ολόκληρης της Ελλάδας και οι αριθμοί να γελάνε με τα καμώματα των απανταχού Συριζαίων.
Κορυφαία, στο συγκεκριμένο είδος «αντιπολίτευσης» η παρανοϊκή ατάκα της κυρίας Γεροβασίλη, η οποία διαπίστωσε ότι το ιικό φορτίο στη χώρα είναι μεγάλο επειδή δεν έχουμε πολλές ΜΕΘ, προσφέροντας άφθονο γέλιο σε όσους την άκουσαν ή την διάβασαν, αλλά και τεράστια ερωτηματικά για το είδος των χαρακτήρων που αποτελούν σήμερα την ηγετική ομάδα του Τσίπρα.
