Τοπίο στην ομίχλη δείχνει η αντιπολιτευτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά μετά την αναγκαστική στροφή και την προαναγγελία της στήριξης της υποψηφιότητας της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Το γεγονός ότι η στήριξη της κ. Σακελλαροπούλου είναι ομόφωνη στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αλήθεια. Ομόφωνη όμως δεν είναι η στήριξη στους χειρισμούς που προηγήθηκαν αλλά και σε αυτούς που ακολουθούν από την ηγεσία.
Στους «πονοκεφάλους» για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης προστίθενται και η κριτική για τον τρόπο που χειρίζεται μεγάλα θέματα, για τον τρόπο που χειρίζεται την αντιπαράθεσή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για τον τρόπο που αντιμετωπίζει εσωκομματικά εμπόδια και αντιδράσεις.
Οι ακραίες επιθέσεις και οι χαρακτηρισμοί κατά του πρωθυπουργού και των υπουργών δεν περνούν στην ελληνική κοινή γνώμη, αντιθέτως ο κ. Μητσοτάκης όσο καθυβρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα προσωπικά και επιχειρείται η απαξίωσή του αλλά ο ίδιος υλοποιεί αποφάσεις και προχωρά, ενισχύει το προφίλ του. Οι εξελίξεις στο θέμα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας είναι ενδεικτικές. Και είναι ενδεικτικές όχι μόνο για την κοινή γνώμη, αλλά και για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που διαπιστώνουν ότι η αντιπολιτευτική τακτική του κόμματος βρίθει θορύβου αλλά είναι κενή περιεχομένου, άνευρη, χωρίς ταυτότητα και κυρίως διαψεύδεται άμεσα από την πραγματικότητα.
Η συζήτηση για αλλαγή γραμμής -και όχι μόνο- στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ήττες στο θέμα του Προέδρου Δημοκρατίας αλλά και της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση για το χειρισμό των εθνικών θεμάτων είναι σε εξέλιξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα φωνάζει ότι το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον ήταν αποτυχία και ψελλίζει ότι η έλευση του στρατάρχη Χαφτάρ στην Αθήνα ήταν μία καλή κίνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φωνάζει ότι ο πρωθυπουργός εκμεταλλεύτηκε κομματικά την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και αποθεώνει χαμηλοφώνως την επιλογή του, προσπαθώντας να κρύψει την αμηχανία του και το πολιτικό του αδιέξοδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να ψηφίσει παρών στην αναβάθμιση της αμυντικής συνεργασίας ΗΠΑ – Ελλάδας, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει ούτε στην ελληνική κοινή γνώμη ούτε στους Αμερικανούς τους λόγους της αλλαγής της στάσης του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπερδεύει την υπεύθυνη και αποτελεσματική αντιπολίτευση που έχει ανάγκη ο τόπος με τις υπερβολές και τις κραυγές και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που έκαναν τον κ. Τσίπρα πρωθυπουργό το 2015, αλλά δεν φτάνουν καν στα αφτιά της πλειονότητας της ελληνικής κοινής γνώμης το 2020.
Ολα αυτά λαμβάνουν χώρα σε μία περίοδο που και οι… πέτρες στον ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν ότι η μετεξέλιξη του κόμματος σε νέο φορέα δεν προχωρά όπως σχεδίαζε ο κ. Τσίπρας. Η εκστρατεία για την εγγραφή νέων μελών έχει αποτύχει, οι περισσότερες επιλογές για να σηματοδοτήσουν τη διεύρυνση είναι τουλάχιστον ατυχείς και οι δυνάμεις που δεν επιθυμούν τις αλλαγές που ευαγγελίζεται ο κ. Τσίπρας για να φτιάξει το ΠΑΣΟΚ του 2020 δεν δείχνουν λιγότερο ισχυρές από εκείνες που προσπαθούν να τις επιβάλλουν.
Στην τελική ευθεία προς το συνέδριο, βασικό θέμα είναι η αποτυχία της αντιπολιτευτικής τακτικής, η διατήρηση στην πρώτη γραμμή όσων απέτυχαν στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί στο ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση σε μία εθνικά κρίσιμη συγκυρία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το κλίμα που επικρατεί και οι πολιτικές συνθήκες έχουν κάνει τα ίδια στελέχη που έβλεπαν μέχρι πρότινος ως πιθανότερο σενάριο τις πρόωρες, διπλές εκλογές το φθινόπωρο του 2020 ώστε ο κ. Μητσοτάκης να ξεπεράσει το εμπόδιο της απλής αναλογικής σε όσο το δυνατόν πιο ασφαλές πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, σήμερα να λένε άλλα. Λένε δηλαδή ότι καθώς ο κ. Τσίπρας δείχνει ότι δεν μπορεί να ασκήσει ουσιαστική πίεση, ο πρωθυπουργός δεν έχει λόγους να μην εξαντλήσει την τετραετία και οι διπλές εκλογές να γίνουν το 2023.
