Του Βαγγέλη Αποστολίδη
Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι οι εκλογές είναι ένα χαμένο γι’αυτόν παιχνίδι. Η μόνη του έγνοια είναι η πολιτική του επιβίωση και η διατήρηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, την επόμενη μέρα της ήττας. Αυτό απαιτεί απόλυτη κυριαρχία εντός του κόμματός του και αυτή θα έρθει, κατά το σταλινικό πρότυπο, μέσα από εσωκομματικές καρατομήσεις. Οι πρώτοι που θα βιώσουν την “κρύα λεπίδα” του “λαοπρόβλητου” είναι οι δελφίνοι…Φίλης, Δούρου, Τσακαλώτος…
Αν ένα πράγμα αναγνωρίζουν ακόμη και οι αντίπαλοί του στον απερχόμενο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, είναι ότι είναι άριστος χαρτοπαίκτης στην τσόχα της πολιτικής. Από την ημέρα που εμφανίστηκε στο κουρμπέτι, είναι πολλές οι περιπτώσεις που έχει μπλοφάρει και ακόμα περισσότερες εκείνες που επιδίωξε να αφήσει εκτός παιχνιδιού ακόμα και τους συμπαίκτες του. Κανείς, λοιπόν, δεν υποτιμά τον συγκυβερνήτη του Καμμένου. Απεναντίας, όσοι τον γνωρίζουν παραδέχονται ότι πάντα στη μεθοδολογία του παιχνιδιού του, εκτός από το μπλοφάρισμα, σταθερή θέση έχει και ο αιφνιδιασμός.
Ο ίδιος έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την κυβερνητική του θητεία. Ξέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δεύτερο κόμμα και ότι νομοτελειακά θα κληθεί να καθίσει και πάλι στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό το γνωρίζει ήδη και «δουλεύει» προς αυτή την κατεύθυνση. Πλέον, εκείνο που τον απασχολεί δεν είναι η τύχη της χώρας, αλλά η δική του παραμονή στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο στόχος αυτός δεν είναι και ο πιο εύκολος σε ένα κόμμα στο DNA του οποίου υπάρχουν η διάσπαση και η αμφισβήτηση.
Ο Α. Τσίπρας ξέρει ότι το βράδυ των εκλογών, εκτός από την ήττα, θα κληθεί να διαχειριστεί και τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Ολους όσοι είτε δυνατά είτε χλιαρά διατυπώνουν τη διαφωνία τους για μια σειρά από επιλογές που έχει κάνει. Επειδή ο απερχόμενος πρωθυπουργός δεν θέλει να καταστήσει εαυτόν και απερχόμενο ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, ήδη φρόντισε να αποδυναμώσει τους επίδοξους διαδόχους του. Γιατί μόνο τυχαία δεν είναι η τροπή που πήρε το θέμα της Ρένας Δούρου, που καλείται ως ύποπτη για τους πνιγμούς της Μάνδρας, ούτε φυσικά η επιλογή της εφημερίδας του Κ. Βαξεβάνη να «χτυπήσει» τον πρώτο εξάδερφο του εσωκομματικού ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτου. Απεναντίας, μιλάμε για καλά μελετημένα «χτυπήματα», που έχουν ως στόχο να αποδομήσουν πολιτικά τους μελλοντικούς εσωκομματικούς αντιπάλους του Α. Τσίπρα.
Πλέον, το ζητούμενο δεν είναι το πώς θα κερδίσει τον Κ. Μητσοτάκη, αλλά το πώς θα καταφέρει να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματός του και μετά την εκλογική ήττα. Για να το πετύχει, υπάρχει ένας και μόνο δρόμος: να λεκιάσει όσους φοβάται. Την Δούρου, τον Φίλη, τον Τσακαλώτο και όποιον άλλον αποτολμήσει να σηκώσει κεφάλι. Τους επόμενους μήνες η περιφερειάρχης Αττικής, εκτός από τη Μάνδρα, θα απολογείται και για το Μάτι, ενδεχομένως και για διάφορα άλλα που μαζεύουν εδώ και αρκετό καιρό στο Μαξίμου. Το αυτό ισχύει και για τον Ε. Τσακαλώτο, όπως και για τους περισσότερους από τους «53+». Η προσπάθεια είναι συγκεκριμένη. Το βράδυ των εκλογών δεν πρέπει να υπάρχει επιλογή αμφισβήτησης του αρχηγού Αλέξη.
Επί του πρακτέου ο αδίστακτος σε όλα Α. Τσίπρας θα επιδιώξει να «εκτελέσει» πολιτικά όλους τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Αλλωστε, ουδείς παραβλέπει το γεγονός ότι «εκτέλεσε» στο ένα μέτρο τον πολιτικό του πατέρα, Αλέκο Αλαβάνο.
Πάντως μετά τις εκλογές και αφού έχει εκκαθαρίσει το εσωκομματικό του πεδίο, το επόμενο του βήμα θα είναι να διαλύσει τουν ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του.
